Ο εμβολιασμός άρχισε, οι πολίτες αμφιβάλλουν

Από τη Δευτέρα ξεκίνησε ο εμβολιασμός κατά της νέας γρίπης των χοίρων και στη χώρα μας. Παρά το γεγονός των δύο νέων θανάτων με βασικό αίτιο τη γρίπη, οι Έλληνες διστάζουν να προχωρήσουν σε εμβολιασμό, γι'αυτό και οι ειδικοί προσπαθούν να μας καθησυχάσουν για τις παρενέργειές του.
Οι γιατροί καλούν σε εμβολιασμό όλους τους πολίτες που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, ηλικιωμένους και άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας. Επιπλέον, δίνουν το ελεύθερο και σε γονείς μωρών 6 έως 36 μηνών να εμβολιάσουν τα παιδιά τους.
Οι δύο νεκροί ήταν ένας 26χρονος με ιστορικό παχυσαρκίας και ένας 42χρονος που υπέφερε από ηπατική νόσο. Και οι δύο ανήκαν στις ευπαθείς ομάδες, ωστόσο δεν είχαν εμβολιαστεί και η γρίπη επιδείνωσε την ήδη βεβαρημένη κατάσταση της υγείας τους.
Οι πολίτες μπορούν να εμβολιάζονται σε ειδικά διαμορφωμένα κέντρα σε μεγάλα νοσοκομεία της χώρας, ενώ μπορούν να λάβουν το εμβόλιο και σε Κέντρα Υγείας ή Ιατρεία ΙΚΑ που τους δίνουν αυτή τη δυνατότητα.
Οι 16 θάνατοι στην Ελλάδα από τη γρίπη, καθώς και η παραμονή ενός μωρού 13 μηνών στο Ιπποκράτειο από την ίδια αιτία, παρακίνησαν αρκετούς και τους οδήγησαν στα εμβολιαστικά κέντρα, ωστόσο και πάλι το κοινό αμφιβάλλει για τη χρησιμότητα του εμβολίου και μάλιστα φοβάται για τις παρενέργειες. Πάνω στο θέμα τοποθετήθηκε ο δήμαρχος Αμαρουσίου Γιώργος Πατούλης, ο οποίος δήλωσε ότι όλοι πρέπει να προβούμε στον εμβολιασμό και δε θα πρέπει να επηρεαζόμαστε από φήμες, αφού οι έρευνες των ειδικών δείχνουν αντίθετα αποτελέσματα.
Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου καθώς μέχρι τα Χριστούγεννα αναμένεται να αυξηθούν κατά πολύ τα κρούσματα της νέας γρίπης, οπότε προσπαθούν να καθησυχάσουν το κοινό και να το προστατέψουν από τα χειρότερα που έρχονται.

Εμβολιαστείτε άφοβα

«Εμβολιαστείτε άφοβα»


Αυτό ουσιαστικά μας λένε τα αποτελέσματα αμερικανικών ερευνών των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC). Τα συμπτώματα που φέρουν όσοι εμβολιάζονται κρίνονται φυσιολογικά από τους ειδικούς. Οι δέκα σε σύνολο θάνατοι που υποτίθεται ήταν αποτέλεσμα του εμβολιασμού, τελικά αποδίδονται σε άλλα αίτια. Ο εμβολιασμός κρίνεται αναγκαίος για ηλικιωμένοους, όπως και μωρά 6 έως 36 μηνών σύμφωνα με την απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών. Σημαντικό είναι πως οι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ μπορούν να λάβουν την ασπίδα προστασίας κατά της γρίπης και στα υποκαταστήματα που λειτουργούν σαν κέντρα εμβολιασμών.

Συνθήκες ζωής των security

Αλήθεια, γνωρίζουμε πως στην πραγματικότητα προστατευόμαστε από φρουρούς ιδιωτικών εταιριών security, περισσότερο από την αστυνομία;

Όλοι μας μπαίνουμε λίγο ή πολύ σε τραπεζικά καταστήματα, επισκεπτόμαστε γήπεδα για αθλητικούς αγώνες, χαζεύουμε τις βιτρίνες υπερπολυτελών κοσμηματοπωλείων στο κέντρο της Αθήνας. Πόσοι από εμάς ωστόσο, προσέχουμε τους φύλακες που διακριτικά μας κοιτούν είτε από τις εισόδους είτε μέσα σε αυτά τα κτήρια;

Ομολογώ πως αρκετές φορές μου έχει τύχει ο ίδιος ο φύλακας να με καλωσορίσει στο τάδε κατάστημα που θα μπω, αλλά αν δεν το είχε κάνει, το πιθανότερο θα ήταν να μην τον είχα προσέξει καν. Συνήθως, στέκονται όρθιοι, παρακολουθώντας όσους μπαίνουν στα κτήρια που φυλάσσουν ή τους περαστικούς απέξω. Αυτή είναι η δουλειά τους, να φυλούν, να προστατεύουν και όχι να καλωσορίζουν το κοινό ή να δίνουν οδηγίες στους πελάτες επί παραδείγματι. Ποια είναι η ζωή των security τελικά; Ποιες οι συνθήκες εργασίας τους;

Για να βρω απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, προσπάθησα να έρθω σε επαφή με νέα παιδιά ηλικίας 18-22 χρονών, που εργάζονται σε εταιρίες που προσφέρουν υπηρεσίες φύλαξης. Άτομο του φιλικού μου περιβάλλοντος, ο Μάκης, 22 ετών, εργάζεται εδώ και ένα χρόνο σε μία τέτοια εταιρία, πολύ γνωστή και με μεγάλο δυναμικό. Ο Αλέξανδρος, 20 ετών, συνάδελφος του Μάκη, δέχτηκε να μου δώσει και εκείνος κάποιες πληροφορίες για τη δουλειά του, με όρο φυσικά να μην αναφέρω την ονομασία της εταιρίας.

Βασική μου απορία σχετικά με τις υποχρεώσεις των security, έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο προφυλάσσουν τα κτήρια, ποια είναι δηλαδή πραγματικά η δουλειά τους. Ο Μάκης απαντά σε αυτό: «Δουλειά μας είναι η φύλαξη και η ενημέρωση των ανωτέρων μας στην ανάγκη, τίποτε παραπάνω». Αυτό σημαίνει πως δεν έχουν το ελεύθερο να «συλλάβουν» κάποιον, ακόμη και αν απειλείται το κτήριο φύλαξής τους και όσοι είναι μέσα. «Δε μας επιτρέπεται να πιάσουμε κάποιον, όσο επικίνδυνος και αν είναι», συνεχίζει ο Μάκης. Ο Αλέξανδρος προσθέτει: «Εμείς απλά αν δούμε κάτι ύποπτο και τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα, πρέπει να ειδοποιήσουμε τον αρχιφύλακα αμέσως». Ο αρχιφύλακας, μου εξήγησαν, είναι ο ανώτερός τους που κανονίζει τις βάρδιες, το πρόγραμμά τους, αλλά και εκείνος που σε μεγάλη ανάγκη θα καλέσει ενισχύσεις από την αστυνομία. Ο Αλέξανδρος εξηγεί: «Ο αρχιφύλακας είναι εκείνος που θα ειδοποιήσει την εταιρία μας για το όποιο πρόβλημα με τρίτους έχει προκύψει, όπως και την αστυνομία. Δουλειά μας είναι μόνο να παρατηρούμε και να ειδοποιούμε. Μετά απλά περιμένουμε την αστυνομία να έρθει και να επέμβει». Συνεχίζοντας ο Μάκης μου είπε: «Θα έχουμε το νου μας μέχρι να έρθει η αστυνομία και αυτό σε περίπτωση που τα άτομα που δημιουργούν το πρόβλημα είναι πολλά. Αν όμως είναι ένας ή δύο, ο συνάδελφος που έχει αναλάβει την περιπολία και τους συναντά, το καλύτερο είναι να τους μιλήσει ήρεμα και να μην τους εξαγριώσει».

Το τελευταίο το είπε ο Μάκης, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που οι ίδιοι οι φρουροί έχουν φέρει σε τέτοια κατάσταση τον παράνομο, με τη δική τους συμπεριφορά και τα αποτελέσματα ήταν δραματικά. «Υπάρχουν συνάδελφοι, και δε μιλάω για τη δική μου εταιρία μόνο, που δεν ξέρουν καν να μιλούν. Βλέπουν κάποιον να μπαίνει στον προαύλιο χώρο του κτηρίου το βράδυ, ενώ οι πόρτες είναι κλειστές και τρέχουν και αρχίζουν να τον βρίζουν και λοιπά», λέει. Ο Αλέξανδρος τόνισε σε αυτό το σημείο: «Εφόσον δεν έχουμε κανένα όπλο για την προστασία μας, και φυσικά δεν μπορούμε να πλακώσουμε στο ξύλο τον παράνομο, αν και μπορεί ένας security, που δεν κάνει καλά τη δουλειά του, να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, άμυνά μας είναι ο λόγος μας!». Της ίδιας άποψης είναι και ο Μάκης: «Το παν είναι να είμαστε ευγενικοί και διαλλακτικοί με το άτομο που έχουμε απέναντί μας, όσο και αν αυτός δείχνει να μη σέβεται καθόλου το ρόλο μας, αλλά και την κούρασή μας».

Όπλα δεν έχουν, αρμοδιότητα να επέμβουν δεν έχουν, επομένως αμέσως καταλαβαίνω πως τελικά το να είσαι security δεν είναι και τόσο εύκολο. Πολλοί βλέπουν τους φύλακες στις εισόδους κτηρίων και λένε «σιγά τη δουλειά, όλη μέρα κάθονται και χαζεύουν». Δεν είναι έτσι όμως. Αυτό το «χάζεμα» στην πραγματικότητα είναι παρατήρηση, αλλά και προφύλαξη όσων βρίσκονται σε ορατό πεδίο. Αν πάλι δεν έχει ορατότητα ο φρουρός σε κάποιο σημείο, ζητά από συνάδελφό του, μέσω του ασύρματου, «αναγνώριση», όπως το λένε, του χώρου, αλλά και των ατόμων που πιθανόν βρίσκονται εκεί ίσως και δίχως λόγο. Αν τα άτομα είναι ύποπτα, ο Μάκης μου λέει ποιες είναι οι κινήσεις που πρέπει να κάνει: «Πάνω από όλα, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φοβίσουμε τον ύποπτο ή τους υπόπτους. Κινούμαστε ήρεμα, με αργό και σταθερό βήμα και τον πλησιάζουμε, δίχως να τον κάνουμε να νιώσει απειλή. Του εξηγούμε φιλικά πως δε θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί, προσπαθώντας να λύσουμε το ζήτημα, δίχως να φτάσουμε στα άκρα με την παρέμβαση αστυνομικών».

Στη συνέχεια, θέλησα να ρωτήσω για το πώς γίνεται η ανάθεση της προστασίας ενός χώρου από την εταιρία τους και ο Αλέξανδρος απάντησε: «Το μεγάλο αφεντικό είναι το άτομο που του ανήκει ο χώρος ή τον εκπροσωπεί και εκείνο αναθέτει στην εταιρία μας τη φύλαξη. Είναι και αυτός ανώτερός μας και μάλιστα σε περίπτωση ανάγκης που λέγαμε πριν, θα πρέπει να ειδοποιείται και εκείνος από τον αρχιφύλακά μας».

«Την κούρασή μας»…Αυτή είναι η κουβέντα του Μάκη νωρίτερα που μου έδωσε την αφορμή να τους ζητήσω να μου μιλήσουν για τα ωράριά τους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην ζωή τους, καθώς όταν όλοι υπόλοιποι είμαστε σπίτια μας και κοιμόμαστε, εκείνοι δουλεύουν. Ο Αλέξανδρος παίρνοντας σοβαρότερο ύφος μου λέει: «Τα ωράρια είναι πολύ δύσκολα, ειδικά αν κάποιος έχει αναλάβει βραδινές βάρδιες, όπως εμείς οι δύο». Ο Μάκης συνεχίζει: «Όχι μόνο είναι δύσκολα, λόγω της μειωμένης ορατότητας και της κούρασης, αλλά και γιατί οι χώροι το βράδυ είναι άδειοι και μεγάλοι και εφόσον μόνο εμείς βρισκόμαστε εκεί να τους φυλάμε, η ευθύνη είναι ακόμη μεγαλύτερη, όπως και η κούραση βέβαια». «Ξέρεις τι είναι να είσαι εσύ και άλλοι τρεις συνάδελφοι στο γήπεδο του Καραϊσκάκη από τις 9 το βράδυ ως τις 6 το πρωί και να πρέπει να φυλάτε το γήπεδο, τα γραφεία, τους χώρους των αποδυτηρίων και όλες τις εισόδους και εξόδους και να έχεις τον ανώτερό σου να μη σε αφήνει να κάνεις ούτε ένα τσιγάρο;», μου λέει ο Αλέξανδρος. Φυσικά και η ερώτησή του ήταν ρητορική.

Δε χρειάζεται να μου πουν τα παιδιά πως το περίεργο πρόγραμμα των security έχει αντίκτυπο και στην προσωπική τους ζωή. «Δεν είναι εύκολο να ζούμε την ζωή μας σα να είμαστε όπως όλοι οι υπόλοιποι, γιατί αυτό θα ήταν ψέμα. Έχουμε εντελώς αντίθετο ωράριο με τους φίλους μας, την οικογένειά μας, το δεσμό μας. Είναι αρκετά δύσκολα τα πράγματα», εξηγεί ο Μάκης. Και εφόσον είναι δύσκολο το έργο τους ως φρουροί, αναρωτήθηκα γιατί συνεχίζουν να εργάζονται εκεί και μάλιστα το βράδυ. «Τα χρήματα είναι πολύ περισσότερα για τις βραδινές ώρες, αλλά και γενικά οι φρουροί πληρωνόμαστε καλά σε σχέση με άλλους», λέει ο Μάκης. Ο Αλέξανδρος όμως συνεχίζει: «Ο μισθός μας όντως είναι ικανοποιητικός, ωστόσο κανένας δεν μπορεί να μας αποζημιώσει για τον κίνδυνο, μέσα στον οποίο αναγκαζόμαστε να εργαζόμαστε καθημερινά».

Ακριβώς αυτός ο κίνδυνος είναι που κάνει πολλούς φρουρούς να παραιτούνται και να βρίσκουν άλλη εργασία, ακόμη και με λιγότερα χρήματα. Οι προσλήψεις σε εταιρίας φύλαξης είναι πολλές, οι παραιτήσεις όμως ακόμη περισσότερες, γι’ αυτό μάλιστα, όπως μου εκμυστηρεύτηκαν τα παιδιά είναι ελάχιστα τα άτομα που μπορούν να καλύψουν τις βραδινές βάρδιες. Οπότε και να επιθυμούσαν οι ίδιοι να μεταφερθούν σε πρωινές, θα ήταν αρκετά δύσκολο να γίνει. Τελικά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Οι security όντως μας προστατεύουν έστω και έμμεσα, ακόμη και αν θεωρούν πως υπό την προστασία τους έχουν μόνο το κτήριο, στο οποίο τους στέλνουν κάθε φορά οι ανώτεροί τους.

HPV: ο "άγνωστος" ιός

Η παρακάτω έρευνα πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τη blogger http://despinaki16-7.blogspot.com/ (despinaki's stories)




Αυξάνονται τα κρούσματα του ιού HPV και τα κονδυλώματα κατέχουν την πρώτη θέση στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

Ακούγοντας στο περιβάλλον μας αρκετές γυναίκες για την περιπέτειά τους σχετικά με τον ιό του HPV(οι άντρες ως γνωστόν αντιμετωπίζουν ως ταμπού τις συζητήσεις για τέτοια ζητήματα), αναρωτηθήκαμε πώς ακριβώς θα μπορούσαμε να μάθουμε όσο το δυνατό περισσότερα για αυτόν. Με μία μικρή έρευνα στο Διαδίκτυο, τα ποσοστά μεταδοτικότητάς του που βρήκαμε, μας έκαναν να ζητήσουμε τις επιστημονικές γνώσεις ενός ειδικού. Συγκεκριμένα, διαβάσαμε πως το 15% του αμερικανικού πληθυσμού έχει εμφανίσει συμπτώματα του ιού, ενώ στην Αγγλία κάθε χρόνο παρουσιάζονται 80.000 νέοι φορείς. Επιπλέον, λέγεται πως η συχνότητα του ιού είναι ίδια με εκείνη του καρκίνου του μαστού και του καρκίνου των πνευμόνων.

Ο χειρούργος γυναικολόγος και μαιευτήρας γνωστής κλινικής των Αθηνών κύριος Κώστας δέχτηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας, μέσω του προσωπικού του forum που έχει δημιουργήσει, για να επικοινωνεί με το κοινό.
Αρχικά του ζητήσαμε να μας πει κάποια λόγια για τον ιό, να μας δώσει έναν ορισμό. Η απάντησή του είχε ως εξής: «Ο HPV(Human Papillomavirus) ή απλά ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων, είναι ο πιο συχνός ιός που μεταφέρεται από σύντροφο σε σύντροφο, κατά τη σεξουαλική επαφή. Παρά τη συχνότητά του βέβαια, πολλοί ακόμη δε γνωρίζουν την ύπαρξή του και δε λαμβάνουν προληπτικά μέτρα». «Μαθαίνοντας οι περισσότεροι ασθενείς μου την ύπαρξη του ιού στους ίδιους, αμέσως αρχίζουν να σκέφτονται ποιος τους κόλλησε και αν έχει εξωσυζυγικές σχέσεις ο σύντροφός του και τα λοιπά. Πριν σας πω ο,τιδήποτε άλλο θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τον ακριβή χρόνο μετάδοσης του ιού, ούτε και από ποιον προήλθε».

Καθώς προχωρούσε η συζήτηση, μας εξήγησε πως ο συγκεκριμένος ιός προκαλεί κονδυλώματα στα γεννητικά όργανα. «Με την εμφάνιση κονδυλωμάτων δε θα πρέπει να τρομοκρατούνται οι ασθενείς, αφού αυτά ανήκουν στου χαμηλού κινδύνου τύπο του ιού». Στην ερώτησή μας για το πώς ανακαλύπτει ένας/μία ασθενής τα κονδυλώματα από μόνος/η του/της μας είπε: «Τα κονδυλώματα είναι σαν προεξοχές του δέρματος, σα σπυράκια που αν τα δούμε σε μεγέθυνση έχουν σχήμα κουνουπιδιού. Μπορεί να είναι ένα ή πολλά μαζί και βρίσκονται στα γεννητικά όργανα ή στις γύρω περιοχές. Επειδή όμως, δεν υπάρχει άλλο σύμπτωμα, όπως κνησμός επί παραδείγματι, τις περισσότερες φορές οι ασθενείς αγνοούν την ύπαρξη κονδυλωμάτων. Μάλιστα αυτό συμβαίνει και γιατί συχνά τα κονδυλώματα δε φαίνονται με γυμνό μάτι. Αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα κυρίως των αντρών, στους οποίους εμφανίζονται κυρίως μόνο υποκλινικά κονδυλώματα που δε φαίνονται και μεταδίδουν τον ιό δίχως να το γνωρίζουν». Η τελευταία απάντησή του μας έκανε να τον ρωτήσουμε για τις επιπτώσεις του ιού στη σεξουαλική ζωή των ζευγαριών. «Για το διάστημα της εμφάνισης των κονδυλωμάτων έως την αφαίρεσή τους, το ζευγάρι δε θα πρέπει να έρχεται σε σεξουαλική επαφή» μας λέει.

Ο γιατρός θέλησε να δώσει στους αναγνώστες μας την εξής συμβουλή: «Με την εμφάνιση κονδυλώματος ή με την υποψία αυτής η ασθενής θα πρέπει να απευθυνθεί αμέσως στο γυναικολόγο της και εκείνος με ένα τεστ Παπανικολάου και μία κολποσκόπηση θα μπορέσει να αντιληφθεί το πρόβλημα, εάν υπάρχει και θα προτείνει την κατάλληλη θεραπεία. Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και το στάδιο του ιού». Η εξέταση των αντρών διαφέρει καθώς σύμφωνα με το γιατρό, θα πρέπει να επισκεφτούν ουρολόγο και να υποβληθούν σε πεοσκόπηση .

Οι πληροφορίες που είχαμε συγκεντρώσει, αναφέρουν φόβο των γυναικών για μελλοντικό καρκίνο του τραχήλου, μετά την εμφάνιση κονδυλωμάτων. Ο κύριος Κώστας μας εξηγεί: «Ο καρκίνος του τραχήλου αναπτύσσεται πολλά χρόνια μετά την εμφάνιση του HPV και αυτό όταν ο ιός βρίσκεται σε πολύ προχωρημένο στάδιο. Ωστόσο, καμία επιστημονική έρευνα δεν έχει αποδείξει με σιγουριά πως για τον καρκίνο φταίει αυτός καθαυτός ο ιός». Ο γιατρός με αυτόν τον τρόπο καθησυχάζει τις γυναίκες και συνεχίζει: «Αν η ασθενής επισκέπτεται συχνά το γυναικολόγο της, η εμφάνιση του ιού και η καταπολέμησή του θα είναι ζήτημα χρόνου. Δε χρειάζεται να ανησυχούν για καρκίνο όσες έχουν ή είχαν HPV, καθώς ο καρκίνος του τραχήλου εμφανίζεται σε γυναίκες που δεν έχουν κάνει ποτέ ή τα τελευταία χρόνια τεστ ΠΑΠ». Ο ιός HPV βέβαια, δεν εμφανίζεται μόνο σε γυναίκες και ο φόβος καρκίνου υπάρχει και στο μυαλό των αντρών. Ο γιατρός απαντά και για αυτό: «Συνήθως ο ιός αυτός δεν ακολουθείται από καρκίνο στους άντρες. Ακόμη και αν ο ασθενής φέρει υψηλού κινδύνου τύπο του ιού δε θα αντιμετωπίσει την εμφάνιση καρκίνου κατά πάσα πιθανότητα».

Σε περίπτωση εγκυμοσύνης υπάρχει η εντύπωση στον κόσμο πως αν εμφανιστούν κονδυλώματα διακόπτεται η κύηση. Μας εξηγεί λοιπόν: «Αυτό δεν ισχύει. Στην περίπτωση που η ασθενής παρουσιάσει συμπτώματα κατά τη διάρκεια της κύησης, αυτό που της λέω πρώτα είναι πως δεν πρόκειται να υπάρξουν επιπλοκές και να επηρεαστεί το έμβρυο. Λόγω των ορμονικών διαταραχών εκείνης της περιόδου, απλώς τα κονδυλώματα αυξάνουν σε μέγεθος και πληθύνουν, ενώ μπορεί και να αιμορραγούν».

Για τη θεραπεία των κονδυλωμάτων ο γιατρός υποστηρίζει: «Βασικός στόχος, αφού βεβαιωθούμε για την ύπαρξή τους, είναι η αφαίρεσή τους είτε με λέιζερ είτε με καυτηριασμό ή με διάφορες κρέμες που μειώνουν το μέγεθός τους και χορηγούνται σε περιπτώσεις κονδυλωμάτων σε πολύ αρχικό στάδιο. Όλα αυτά, καλό θα ήταν να γίνουν σε συνεργασία με δερματολόγο, για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Παρά τη θεραπεία όμως, οι ασθενείς θα πρέπει να γνωρίζουν εξαρχής πως η υποψία του ιού θα υπάρχει πάντα». Μετά την αντιμετώπιση των κονδυλωμάτων δηλαδή, φαίνεται πως ο ασθενής δεν είναι πλήρως απαλλαγμένος από τον ιό. «Ενώ πολλοί ασθενείς προσβάλλονται μία φορά από τον HPV, σε κάποιους άλλους υποτροπιάζει ο ιός με ποσοστό έως και 65%! Απλώς η επόμενη εμφάνισή του θα είναι με διαφορετικό τύπο. Για να σας εξηγήσω, όταν τα κονδυλώματα δεν υπάρχουν πια, ο ιός θεωρείται ανενεργός και δε μεταδίδεται, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει».

Για το τέλος, αφήσαμε τους τρόπους αντιμετώπισης ή καλύτερα «τρόπους πρόληψης» του HPV, όπως τους χαρακτήρισε ο γιατρός. «Παρά του ότι το προφυλακτικό δεν προφυλάσσει 100% από τον ιό, μειώνει σημαντικά τη μετάδοσή του, γι’ αυτό και συνίσταται πάντα η χρήση του. Επίσης, πολύ βασικό είναι οι τακτικές επισκέψεις στο γυναικολόγο, όπως και το τεστ ΠΑΠ κάθε χρόνο. Μία πολύ αποτελεσματική μέθοδος πρόληψης για τις γυναίκες αποτελεί και το εμβόλιο κατά του καρκίνου της μήτρας». Η ηλικία κατά την οποία θα πρέπει να γίνεται το εμβόλιο, μας είπε πως θα πρέπει να ναι μέχρι τα 26 χρόνια, αλλά η καλύτερη χρονική περίοδος είναι πριν την έναρξη σεξουαλικής δραστηριότητας.

Σε περίπτωση που ο ιός υπάρχει ή νομίζει κάποιος ότι έχει τα συμπτώματα ο κύριος Κώστας προσθέτει λίγο πριν τον ευχαριστήσουμε για την πολύτιμη βοήθειά του: «Με την παραμικρή υποψία για κονδυλώματα, θα πρέπει το άτομο να επισκεφτεί το γυναικολόγο και αν υπάρχει ο ιός, τότε να συμμορφωθεί πλήρως με τη θεραπευτική αγωγή που θα του προτείνει ο γιατρός. Να σας πω κάτι σημαντικό, από την στιγμή που θα ανιχνευτεί ο ιός στον ένα σύντροφο, το πιο πιθανό στατιστικά είναι να μεταδοθεί αργά ή γρήγορα και στον άλλο, γι’ αυτό και θα ήταν σωστότερο ο φορέας του ιού να αποφεύγει τη σεξουαλική δραστηριότητα με πολλούς συντρόφους».

Εκτός από τις ιατρικές γνώσεις του γυναικολόγου, για να έχουμε καλύτερη οπτική του θέματος, θεωρήσαμε ορθό να ζητήσουμε μιλήσουμε με άτομα που έχουν βιώσει την περιπέτεια του HPV. Η Λία, 22 χρονών και ο Χρήστος 25 μας μίλησαν για την εμπειρία τους στο θέμα.

«Όλα ξεκίνησαν όταν διέκρινα ένα μικρό σπυράκι στα γεννητικά μου όργανα, πίστεψα πως απλά με τον καιρό θα φύγει», μας λέει η Λία, εξηγώντας μας πώς κατάλαβε ότι έπασχε από τον ιό HPV. «Σιγά-σιγά άρχισαν να πληθαίνουν και σε περίπου 15 μέρες είχε γεμίσει όλο το αιδοίο μου με τέτοια παρόμοια σπυράκια». Παρόλα αυτά μας λέει στη συνέχεια πως δεν φοβήθηκε και πως νόμιζε πως ήταν μια απλή μόλυνση από τη θάλασσα ή από την αμμουδιά. Ο φίλος της, μέχρι τότε, δεν είχε εμφανίσει παρόμοια συμπτώματα οπότε πίστεψε περισσότερο στην αρχική της σκέψη. Εδώ διακρίνεται η ελλιπής ενημέρωση που παρέχεται στο κοινό για τον τόσο διαδεδομένο και επικίνδυνο ιό και πώς ξεγελά κάποιον εμφανισιακά, αφού φαίνονται σαν κανονικά δερματικά σπυράκια.

Αφού επέμειναν με τον καιρό τα ενοχλητικά σπυράκια η Λία επισκέφθηκε ένα γυναικολόγο. Εκείνος την ενημέρωσε πως πάσχει από HPV και πως είχε εξωτενή κονδυλώματα και στην περιοχή του τράχηλου της μήτρας. Έπρεπε σύντομα να τα βγάλει γιατί κινδύνευε να εξαπλωθούν σε όλο εσωτερικό του κόλπου της. Ο γιατρός την συμβούλεψε πως όσο πιο σύντομα τα έβγαζε, τόσο λιγότερο κινδύνευε να της εμφανίσει καρκίνο του τράχηλου της μήτρας στο μακρινό μέλλον. Η σκέψη και μόνο την έκανε να το σκεφτεί κατευθείαν και να κανονίσει την εγχείρηση για laser. «Για πολύ καιρό ένιωθα πολύ μειονεκτικά. Φοβόμουν να το πω στους γύρω μου, φοβόμουν να επισκεφθώ τις τουαλέτες εξωτερικών χώρων ή σπιτιών μην τυχόν και εξαπλωθούν τα μικρόβια και κολλήσουν και άλλοι εξαιτίας μου», μας λέει και τα μάτια της γεμίζουν δάκρυα. Φυσικά, στους γονείς της δε το είπε ποτέ, όχι από φόβο αλλά από ντροπή περισσότερο.

Όσο για την σχέση με το φίλο της, αρχικά δημιουργήθηκαν ερωτήματα, ποιος το κόλλησε, από πού και όλα αυτά τα λογικά ερωτήματα που προκύπτουν με την εμφάνιση του αφροδίσιου νοσήματος στη ζωή τους και τη σχέση τους, αλλά γρήγορα ξεπεράστηκαν και προσανατολίστηκαν στο πώς να το αντιμετωπίσουν μια για πάντα. Ο φίλος της, Χρήστος, εμφάνισε και εκείνος κάποια συμπτώματα, αλλά η καταπολέμηση για τους άνδρες είναι πολύ απλή, καίνε τα σπυράκια με ειδικό καυστικό υγρό για την περιοχή του γεννητικού οργάνου. Φυσικά τα φάρμακα αυτά χορηγούνται με συνταγή γιατρού και πρέπει να ακολουθηθεί μία πολύ συγκεκριμένη διαδικασία για τη λήψη τους. Συγκεκριμένα, για το Χρήστο, έπρεπε επί τρεις μέρες να βάζει το φάρμακο αυτό πάνω στο κονδύλωμα, αφού πρώτα είχε πλυθεί και είχε στεγνώσει και να το αφήσει για αρκετή ώρα μέχρι το δέρμα του να το απορροφήσει. «Ο πόνος ήταν αφόρητος», λέει ο Χρήστος, «αλλά έπρεπε να τον υπομείνω. Δεν ήθελα να εξαπλωθούν περισσότερο». Στη Λία χορηγήθηκε μια κρέμα για την τόνωση του ανοσοποιητικού της συστήματος και την εξάλειψη των εξωτερικών κονδυλωμάτων, μέχρι να γίνει η εγχείρηση. Έπρεπε να βάζει τη κρέμα αυτή κάθε τρεις μέρες σε καθαρό και στεγνό δέρμα στη περιοχή των κονδυλωμάτων αλλά και γύρω από αυτά. «Η κρέμα αυτή είχε τρομερές παρενέργειες. Την επόμενη μέρα, είχα πάντα πυρετό, μυϊκούς πόνους, πονοκεφάλους και μεγάλη αδιαθεσία», δηλώνει η Λία και o Χρήστος αμέσως συμφωνεί μαζί της. «Ήταν σαν να δούλευε όλη μέρα, τόσο κουρασμένη και τόσο αδιάθετη», συμπληρώνει ο Χρήστος.

Το χειρουργείο της Λίας κράτησε μόλις 2 ώρες και πήγε μια χαρά. Έκανε εγχείρηση με laser, την πιο διαδεδομένη εγχείρηση, για το συγκεκριμένο ιό και την πιο αποτελεσματική και ανώδυνη. Δεν πονούσε καθόλου ούτε μετεγχειρητικά. Αλλά το μαρτύριο δε τελειώνει εδώ. «Μου χορηγήθηκε μια κρέμα αντιβιοτική, την οποία θα έπρεπε να βάζω μέσα στο κόλπο μου με ειδικό σκεύος κάθε 2 μέρες», λέει η Λία. Φυσικά απαγορευόταν η σεξουαλική επαφή, το κολύμπι, ακόμη και το νερό στο μπάνιο θα έπρεπε να είναι σε συγκεκριμένη ποσότητα. Ο λόγος ήταν να αποστειρωθεί η χειρουργημένη περιοχή και να κλείσουν οι πληγές που προκάλεσε το laser.«Φοβόμουν τόσο μήπως δε κλείσει η πληγή, κοιταζόμουν κάθε μέρα, κοιτάζομαι ακόμη και σήμερα μήπως έχει βγει κάποιο και δεν έχει υποχωρήσει ο ιός», μας εξομολογείται. Έως σή-μερα δεν έχει υποτροπιάσει, ευτυχώς.

«Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να το βγάλω εντελώς από πάνω μου, θα πρέπει να ζήσω με τον φόβο μήπως μου ξαναεμφανιστεί», λέει η Λία και αυτή είναι η αλήθεια. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να εμφανιστεί και να το μεταδώσει και σε άλλα άτομα. Κολλάει κυρίως με την σεξουαλική επαφή, αλλά και πάλι δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος πως δεν έχει κολλήσει από τουαλέτα ή από μολυσμένη περιοχή που τυχόν έκατσε και από πόσα άλλα πράγματα. Στο εξής μας είπε πως θα είναι προσεκτική και πως θα κάνει τεστ ΠΑΠ ανά 6μηνο, ακριβώς όσο πρέπει να «τσεκάρεται» μια νέα κοπέλα, πόσο μάλλον μια κοπέλα που έπασχε από έναν τόσο σημαντικό ιό. Είναι σημαντικό το τεστ ΠΑΠ γιατί μπορεί με την τακτική εξέταση να προλάβει στο μέλλον τον καρκίνο του τράχηλου της μήτρας. Σκέφτεται επίσης να κάνει και το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τράχηλου της μήτρας. «Ο, τιδήποτε χρειαστεί, αρκεί να μην ξαναεμφανιστεί», αλλά ακόμη και αν δε βοηθήσει σε αυτό, θα τη βοηθήσει στο να μη μολυνθεί από άλλο τύπο HPV.

Ο Χρήστος επίσης φοβάται για το αν θα ξαναπαρουσιαστεί σε εκείνον και το ξανακολλήσει στη κοπέλα του, αν και σε σχέση με την Λία φαίνεται πιο αισιόδοξος. «Τελειώσαμε με αυτό, λέει, ήταν μια άτυχη στιγμή, το διώξαμε από πάνω μας, είμαστε υγιέστατοι» λέει και κρατά το χέρι της Λίας με ένα χαμόγελο ανακούφισης. Ο Χρήστος υποσχέθηκε και εκείνος πως πλέον θα προσέχει και για την υγεία της κοπέλας του αλλά και για τη δική του στο μέλλον.

Ο ιός HPV είναι πολύ συχνός στα σεξουαλικώς δραστηριοποιημένα άτομα, ωστόσο τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν μια γενικότερη τάση να προβάλουν τον ιό του AIDS μόνο εδώ και χρόνια, κάτι που οδηγεί σε άγνοια του απλού κόσμου για το HPV. Έτσι, εφόσον οι άνθρωποι, και ειδικά οι νέοι, δε γνωρίζουν τη μεγάλη μεταδοτικότητα του ιού, δεν προφυλάσσονται. Δεν πρόκειται για ένα απλό νόσημα το οποίο θεραπεύεται και εξαφανίζεται. Το HPV μένει μόνιμα στον οργανισμό του φο-ρέα και χρειάζεται συνεχή ιατρική παρακολούθηση για πιθανό υποτροπιασμό. Τα συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά μεταδοτικότητάς του δείχνουν την έλλειψη γνώσης του θέματος, τη μη χρήση προφυλακτικών, αλλά και τις σχεδόν ανύπαρκτες προληπτικές επισκέψεις των γυναικών στο γυναικολόγο. Τα παραπάνω είναι συμπεράσμα-τα, τα οποία ελπίζουμε με τη διάδοση πληροφοριών για τον ιό να πάψουν να υφίστανται.

Το πολιτικό συμπέρασμα των εκλογών και η επόμενη μέρα του πολιτικού συστήματος

Οι Ευρωεκλογές έλαβαν τέλος, οι βουλευτές που θα μας εκπροσωπήσουν στην Ευρωβουλή επιλέχθηκαν. Και τώρα; Ας δούμε πρώτα τι συμπεράσματα βγάλαμε από αυτές τις εκλογές και θα συζητήσουμε και...για το αύριο...

Το κόμμα του ΠΑΣΟΚ "κέρδισε" τις εκλογές, και το ρήμα κέρδισε είναι σε εισαγωγικά, καθώς οι Ευρωεκλογές δεν πιστεύω πως είναι και τόσο αντιπροσωπευτικές του θέλω του λαού. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει κερδισμένος και χαμένος. Κάτι που δε θα ισχύσει όμως μετά τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών. Η διαφορά ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ(36,64%) που βγήκε πρώτο και τη Νέα Δημοκρατία(32,29) που βγήκε δεύτερη κυμάνθηκε στο 4,4%. Ακολούθησε το ΚΚΕ με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο κόμμα, το ΛΑ.Ο.Σ, το ΣΥΡΙΖΑ και οι Οικολόγοι Πράσινοι. Οι υπόλοιποι υποψήφιοι κέρδισαν ποσοστά 1% και χαμηλότερα.

Ας ξεκινήσουμε από τα μικρότερα κόμματα. Το ΚΚΕ εμφάνισε μικρή πτώση σε σχέση με τις προηγούμενες Ευρωεκλογές του 2004(8,35% έναντι 9,48%), αλλά συγκριτικά με τα ποσοστά που κέρδισε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του 2007, φαίνεται να αυξήθηκαν ελάχιστα οι ψήφοι του.
Το ΛΑ.Ο.Σ αύξησε τα ποσοστά του φέτος(7,15% έναντι 4,12% των προηγούμενων Ευρωεκλογών) και δείχνει πως λίγοι ψηφοφόροι που δεν έδωσαν την ψήφο τους στη Νέα Δημοκρατία, στράφηκαν στο κόμμα του Καρατζαφέρη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε ψήφους, κερδίζοντας ποσοστό 4,70% έναντι 4,16%. Παρά τα εσωτερικά προβλήματα της παράταξης η μείωση των ψηφοφόρων του δεν ήταν και τόσο μεγάλη.
Το "outsider" της φετινής χρονιάς, οι Οικολόγοι Πράσινοι, αν και όλοι λίγο πολύ γνώριζαν το αποτέλεσμα αυτό, αύξησαν τα ποσοστά τους και κατάφεραν να κερδίσουν μία έδρα στην Ευρωβουλή(3,49% έναντι 0,67%). Τώρα κατά πόσο θα επηρεάσει τα πράγματα στην Ευρωβουλή μία έδρα, είναι άλλο θέμα.

Ποια είναι τα συμπεράσματα λοιπόν; Η Νέα Δημοκρατία μετά από αρκετά χρόνια έχασε την πρωτιά. Τα ποσοστά της όμως είναι τέτοια, που το μόνο που φαίνεται ξεκάθαρα είναι πως έχασε την πρωτιά, αλλά όχι και τους ψηφοφόρους της. Το ποσοστό της μειώθηκε κατά 11% από το 2004, αλλά εκείνο του ΠΑΣΟΚ αυξήθηκε μόλις 2%. Αυτό σημαίνει πως το ΠΑΣΟΚ δεν κέρδισε ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας για να πάρει τη θέση της. Οι ακόλουθοί της διασκορπίστηκαν, ψηφίζοντας ΛΑ.Ο.Σ ή Οικολόγους ή...παραλία, εφόσον η αποχή "χτύπησε" ρεκόρ. 1 στους 2 δεν ψήφισε, είτε γιατί δεν έχουν ξεκαθαριστεί ακόμη τα εξεταστικά κέντρα, στα οποία πρέπει να ψηφίζουν οι ψηφοφόροι, είτε γιατί προτίμησαν να διασκεδάσουν στο τριήμερό τους.

Το ότι δεν έχει χάσει τον...κόσμο της η ΝΔ, σημαίνει ίσως ότι με δραστικά μέτρα μέχρι τις βουλευτικές, μπορεί και να κερδίσει έδαφος. Ένα είναι ωστόσο, το σίγουρο. Οι Έλληνες βαρέθηκαν με τα συγκεκριμένα κόμματα, τους εκπροσώπους αυτών και με το σύστημα που τους αναγκάζει να ταξιδεύουν ώρες, για να ψηφίσουν. Θέλουν κάτι να αλλάξει και το ζητούν με τη δύναμη της ψήφου τους.

Βέβαια, όλα αυτά για τις Ευρωεκλογές. Αν είχαμε ψηφίσει για τις εθνικές τι θα λέγαμε αντίστοιχα; Διότι, όντως ένα κόμμα έλαβε τις περισσότερες ψήφους, αλλά κατά πόσο αυτό θα αλλάξει τα δεδομένα στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Έχω και μια απορία, γνωρίζουν όλοι οι ψηφοφόροι το χαρακτήρα των Ευρωεκλογών ή αποφάσισαν με βάση τα κριτήρια που θα χρησιμοποιούσαν και στις βουλευτικές; Τα ΜΜΕ οργίαζαν για νίκη του ΠΑΣΟΚ, ήττα της δεξιάς και τα λοιπά, αλήθεια όμως τι θα βγει από όλο αυτό; Μήπως τελικά αδίκως λογομαχούσαν οι βουλευτές στα τηλεοπτικά παράθυρα στην προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων τους; Και μήπως εφόσον στην πραγματικότητα κανείς δεν κερδίζει(δε συμπεριλαμβάνω τους "χορηγούς"- επιχειρηματίες των κομμάτων σε αυτό), να σκεφτούμε μία κυβέρνηση με βουλευτές από όλα τα κόμματα;

Ελευθερία λόγου: έχει όρια;

Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του Τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του κράτους.
Ο Τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται.
Αυτά αναφέρει το ελληνικό σύνταγμα στο άρθρο 14(παράγραφοι 1,2) για την ελευθερία του λόγου στον Τύπο. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αν κάποιος προσβάλει με τα λόγια του τη φυλετική καταγωγή κάποιου, το θρήσκευμα ή προσπαθήσει να προτρέψει άλλους προς διακρίσεις, βία και μίσος για φυλετικούς ή εθνικούς λόγους, τότε τα δικαστήρια αναλαμβάνουν δράση.

Είναι λοιπόν σωστό να ισχυριζόμαστε, πως η ελευθερία του λόγου δεν έχει όρια από την στιγμή που το ίδιο το σύνταγμα προβλέπει εξαιρέσεις και κυρώσεις για την καταπάτηση αυτών; Μάλλον όχι.

Δεν μπορούμε να στηριζόμαστε σε μία φράση περί ελευθερίας του Τύπου και να λέμε, γράφουμε, εκδίδουμε ό,τι μας συμφέρει και μας δίνει κέρδος, δίχως να λαμβάνουμε υπόψη μας και τα ψιλά γράμματα του Νόμου. Παντού υπάρχουν εξαιρέσεις και προϋποθέσεις και ως έλληνες πολίτες θα πρέπει να τις έχουμε στην πίσω πλευρά του μυαλού μας, κάθε φορά που εκφράζουμε την άποψή μας δημόσια. Όταν λέμε δημόσια, συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο τα κλασικά ΜΜΕ ή η γειτονιά μας στην πιο απλή εκδοχή και μικρογραφία της κοινωνίας, αλλά και τα σύγχρονα Μέσα, όπως τα ιστολόγια, οι προσωπικές ιστοσελίδες, social networks και τα λοιπά.

Ίσως κάποιοι να αισθάνονται περιορισμένοι από αυτό και βασισμένοι στη δημοκρατία να πουν πως δεν είναι σωστό να έχει όρια ο λόγος γιατί με αυτόν τον τρόπο καταπιέζεται η προσωπική σκέψη του καθενός. Μπορεί και να ισχύει, όπως ισχύει όμως και το ότι καταπιέζονται τα προσωπικά δικαιώματα του απέναντι που υφίσταται την κριτική από το λόγο κάποιου. Η ελευθερία είναι δίκοπο μαχαίρι λοιπόν! Ο ένας θέλει να ζει την ζωή του και να εκφράζει τη γνώμη "δίχως φόβο και πάθος", όπως λέμε και ο άλλος θέλει να τηρούνται τα στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα και να προστατεύεται από το Νόμο σε οποιαδήποτε περίπτωση προσβολής του εγώ του.

Ελευθερία, Δημοκρατία, είναι όροι γενικοί και αόριστοι. Ο αλληλοσεβασμός όμως, πιστεύω πως είναι πιο συγκεκριμένος όρος. Αν σεβόμαστε τον απέναντι μας, ακόμη και αν ανήκει στους ανταγωνιστές μας ή και τους εχθρούς μας, τότε ανακαλύπτουμε ευκολότερα ποιος σέβεται εμάς και ποιος όχι και παίρνουμε τα μέτρα μας.

Η "φούσκα" των πολιτικών τηλεμαχιών(debate)

Ανούσια και εκτός θέματος η τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών της χώρας της περασμένης Πέμπτης.

Για άλλη μία φορά οι τηλεθεατές και ψηφοφόροι έγιναν μάρτυρες του ανόητου και πρωτόγονου τρόπου που έχουν επιλέξει οι πολιτικοί, για να εκφράζουν τις απόψεις τους και να εκφέρουν επιχειρήματα, ώστε να μας οδηγήσουν στις κάλπες. Ο βασικός σκοπός δηλαδή είναι να βρουν με το λόγο τους έναν τρόπο, να πείσουν τους πολίτες να τους ψηφίσουν. Το αν τελικά αυτό επιτυγχάνεται σε κάθε debate είναι άλλη υπόθεση.

Η κυρία Χούκλη, δημοσιογράφος και συντονίστρια της τηλεμαχίας, με την έναρξη της εκπομπής, εξέφρασε την άποψη ότι οι δημοσιογράφοι ενίστανται ως προς τον τρόπο διεξαγωγής του debate, κάτι που γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια από προηγούμενες προεκλογικές τηλεοπτικές "εκστρατείες", αλλά δε βλέπουμε να φέρει αποτελέσματα και αλλαγές.

Οι κανόνες της τηλεμαχίας είναι ρητοί και κατηγορηματικοί. Αν ήταν και δημοκρατικοί, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα και θα έβγαινε αποτέλεσμα από αυτή τη διαδικασία. Κάτι που δεν έγινε και στην προκειμένη. Ο κάθε δημοσιογράφος κάνει την ερώτησή του για κάθε θεματική ενότητα(έξι στη συγκεκριμένη περίπτωση) στον πολιτικό που του έχει επιλεγεί. Οι ερωτήσεις φυσικά όσο και αν φαίνεται λογικό να ναι των δημοσιογράφων, τελικά αυτό δεν ισχύει, καθώς τα θέματα έχουν επιλεγεί από τους ίδιους τους πολιτικούς αρχηγούς. Τα θέματα και τα ερωτήματα δηλαδή, δεν υπήρχε περίπτωση να συμπεριληφθούν στην τηλεμαχία, εάν δεν είχαν την έγκριση των πολιτικών "ηγετών". Να το πρώτο μείον του θεσμού των debate και δυστυχώς όχι το μοναδικό.

Οι δημοσιογράφοι που συμμετέχουν και "ανακρίνουν" τους πολιτικούς με τη θέληση και τους όρους των δεύτερων(αναρωτιέμαι τότε για ποιο λόγο χρειάζονται τους δημοσιογράφους εκεί), εργάζονται σε τηλεοπτικούς σταθμούς μόνο και φυσικά εγκρίνονται από τα υποψήφια κόμματα. Θα μου πείτε, αυτό σε ενόχλησε μόνο; Δίκιο θα έχετε, εδώ σε παλαιότερα debate το κάθε κόμμα είχε και τον "άνθρωπό" του στο κοντρόλ, ώστε να έχει το νου του για τα πλάνα του σκηνοθέτη στους πολιτικούς! Μην τυχόν και δείξει γενικό ο σκηνοθέτης, την στιγμή που μιλάει ο Παπανδρεύου ή μην τυχόν και στο σκηνικό κυριαρχεί συγκεκριμένο χρώμα που παραπέμπει σε κάποιο κόμμα...!!! Αυτά είναι κυρίως φαινόμενα των τελευταίων ετών, από τις εκλογές του 2004 συγκεκριμένα, όταν και διεξήχθη το πρώτο debate με τη συμμετοχή όλων των υποψήφιων κομμάτων.

Το κάθε ερώτημα θα πρέπει να διαρκεί μισό λεπτό και η απάντηση του πολιτικού ενάμιση λεπτό. Ακολουθεί διευκρινιστική ερώτηση και επόμενη απάντηση του πολιτικού με ίδια διάρκεια. Για διάλογο, το βασικό στοιχείο της δημοκρατίας, ούτε λόγος. Φυσικά, προσωπικά δε θα επιθυμούσα σε καμία περίπτωση να αλλάξει ο τρόπος διεξαγωγής των debate, έτσι ώστε να να βλέπουμε στην τηλεόραση πολιτικούς να "σφάζονται" και το δημοσιογράφο να προσπαθεί να τους ηρεμήσει, φαινόμενο κλασικό των κεντρικών δελτίων ειδήσεων πια.

Για ουσιαστικές απαντήσεις των πολιτικών και πάλι ούτε λόγος. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες για το τι ειπώθηκε σε αυτό το debate, αλλά όταν ο δημοσιογράφος ρωτάει "Τι θα κάνετε κύριε τάδε για το συγκεκριμένο ζήτημα;" και η απάντηση έχει να κάνει με το τι διαφορές έχει η νοοτροπία του συγκεκριμένου πολιτικού σε σύγκριση με του άλλου από αντίπαλο κόμμα, καταλαβαίνουμε πως άκρη δεν πρόκειται να βγει ποτέ.

Και στο κάτω κάτω γιατί να παίρνουν μέρος στην τηλεμαχία οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων και όχι οι ίδιοι οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές στην προκειμένη;

Ας ελπίσουμε μετά τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών την επόμενη Κυριακή, να εξεταστεί ο θεσμός των debate εκ νέου και να γίνουν αλλαγές, μπας και σε επόμενη τηλεμαχία μάθουν και κάτι οι πολίτες για τον προγραμματισμό των κομμάτων και βοηθηθούν, ώστε να πάρουν την απόφασή τους και να μην ψηφίσουν...αποχή!

Σπύρος Ορνεράκης: Ένας σκιτσογράφος που γελοιογραφεί

Ο Σπύρος Ορνεράκης είναι ένας από τους σημαντικότερους έλληνες σκιτσογράφους της χώρας. Αν και σπούδασε διακόσμηση και σκηνογραφία, κατέληξε να δημιουργεί σκίτσα για διάφορα περιοδικά και εφημερίδες με τελευταία "Τα Νέα". Είναι εκείνος που κάλυψε με τα σκίτσα του τη "Μεγάλη Δίκη" με το σκάνδαλο Κοσκωτά το 1991, για τις ανάγκες της εφημερίδας "Τα Νέα". Τα σχέδιά του από τη συγκεκριμένη δίκη αποτελούν μοναδικά ντοκουμέντα σε συνδυασμό με τα κείμενα των δημοσιογράφων που τα συνόδευσαν.

Το βασικό στοιχείο της τέχνης του πρέπει να ναι η επικέντρωση σε ένα συγκεκριμένο σημείο, στο οποίο θέλει να δοθεί προσοχή από το αναγνωστικό κοινό και ο αφαιρετικός τρόπος, με τον οποίο σχεδιάζει τα υπόλοιπα στοιχεία του κάθε σκίτσου.

Αν τον ρωτήσει κάποιος εάν είναι σκιτσογράφος ή γελοιογράφος, θα απαντήσει το πρώτο. Για πολλούς εκτός χώρου, αυτά τα δύο δεν έχουν διαφορά. Δεν είναι έτσι όμως. Ο σκιτσογράφος, μπορεί και δίχως να προσθέσει λόγο στο σχέδιό του, να περάσει το μήνυμα που θέλει στο κοινό. Είναι δυνατό ένα σκέτο σκίτσο, δίχως σχολιασμό, να δημιουργήσει διαφόρων ειδών συναισθήματα στον αναγνώστη. Οι γελοιογραφίες, αντίθετα, αποτελούνται από εικόνες και κείμενο, οι οποίες με το ιδιαίτερο χιούμορ του δημιουργού, σατιρίζουν την επικαιρότητα, όπως του ΚΥΡ επί παραδείγματι. Ο Ορνεράκης όμως, είναι ένας σκιτσογράφος που απλώς μπορεί αν του ζητηθεί και να γελοιογραφήσει πάνω σε κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά και άλλα θέματα που απασχολούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τους πολίτες.

Υπηρετεί μία συγκεκριμένη τέχνη, με την οποία κάνει το αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας, η οποία φιλοξενεί το έργο του, να καταλάβει ένα θέμα μόνο από μία εικόνα, έχει δεν έχει σχόλιο που να την επεξηγεί. Άλλωστε, και ως προς την προσωπική μου άποψη, οι αναγνώστες πάντα προσέχουν τον τίτλο ενός άρθρου και αμέσως μετά το σκίτσο που ακολουθεί. Κατ' αυτόν τον τρόπο, το θέμα γίνεται περισσότερο και γρηγορότερα κατανοητό και δεν κουράζει τον αναγνώστη με περιττές λεπτομέρειες ενός δημοσιογραφικού κειμένου.

Ο Σπύρος Ορνεράκης, όπως και άλλοι μεγάλοι σκιτσογράφοι μας, έχουν το "χάρισμα", μέσα από μία γελοιογραφία με δυο- τρεις λέξεις να περάσουν το μήνυμά τους. Λόγω αυτής της συμπύκνωσης της επικαιρότητας σε τόσες λίγες λέξεις, η δουλειά του σκιτσογράφου είναι δυσκολότερη ακόμη και από του δημοσιογράφου. Βλέποντας όλοι εμείς τα σκίτσα δεν μπορούμε να φανταστούμε πως ο Ορνεράκης είναι γνώστης όλης της επικαιρότητας, είτε αυτή αφορά την πολιτική ή ακόμη και τα αθλητικά. Πρέπει να τα γνωρίζει όλα, έτσι ώστε να μπορεί να συνδυάζει τα βασικά θέματα μέσα σε ένα μόνο σχέδιο.

Παρά την είσοδο της τεχνολογίας και των υπολογιστικών συστημάτων στα μέσα, ο Ορνεράκης, όπως και οι υπόλοιποι, διατηρεί την τεχνική του σκίτσου με μολύβι και καταφέρνει μέσα από τα σχέδιά του να "συγκινήσει" την κοινή γνώμη και να χαρίσει γέλιο στους αναγνώστες, όσο δυσάρεστη και αν είναι η είδηση που περιγράφεται στο σκίτσο.

Τα επαγγελματικά μου το 2029!!!

Μετά από 20 χρόνια…πώς είναι η επαγγελματική μου ζωή;

6 Μαΐου 2029.
Αγαπητό ημερολόγιο, πάει και η σημερινή ημέρα. Κούραση, κούραση και πάλι κούραση. Πάλι καλά που τα λεφτά είναι πολλά, διαφορετικά θα τα είχα παρατήσει και θα είχα γίνει αγρότισσα σε κάποιο ακριτικό νησί του Αιγαίου. Και όχι τίποτε άλλο, μα πα-θαίνω ναυτία με τη θάλασσα! Αστειεύομαι βέβαια!

Το παραπάνω μοιάζει με την εισαγωγή μιας καταγραφής της καθημε-ρινότητας σε προσωπικό ημερολόγιο. Δεν είναι όμως. Πώς να γράψω ένα άρ-θρο για τα επαγγελματικά μου για δυο δεκαετίες από τώρα, όταν όλοι μας βομβαρδίζουν με ειδήσεις σχετικά με το τέλος της δημοσιογραφίας, την ανά-πτυξη και αποκλειστικότητα των διαδικτυακών ΜΜΕ στο χώρο και τη γενικό-τερη ανεργία; Άραγε σε είκοσι χρόνια θα υπάρχει τηλεόραση να εργαστώ; Να απαντήσω ναι, γιατί αυτό επιθυμώ; Ή θα έρθει κάποιος ειδικός ερευνητής και θα μου πει «κάτσε να υπάρχουν δημοσιογράφοι μέχρι τότε…»; Το πήρα απόφαση! Θα αφήσω τη φαντασία μου και τις γνώσεις μου για τη σημερινή εποχή, να δώσουν την απάντηση.
Είναι λοιπόν, 6 Μαΐου του 2029 και έχω επιστρέψει από το κανάλι που εργάζομαι ως παρουσιάστρια κεντρικού δελτίου ειδήσεων. Από το φθινόπωρο του 2010, όταν πήρα το πτυχίο μου από το τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου και ενώ προσπαθούσα να ξεκινήσω το μεταπτυχια-κό μου στην Αθήνα, αποφάσισα να ψάξω για δουλειά, καθώς τα έξοδα έτρε-χαν και οι καιροί ήταν δύσκολοι( συνέπειες της νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, το χαρακτήριζαν οι ειδικοί). Έτσι, άρχισα το «κυνήγι», πρώτα σε με-γάλες και γνωστές εφημερίδες. Φυσικά κανείς δεν ήθελε να πάρει στη δούλε-ψή του μια 22χρονη, δίχως εμπειρία και δίχως να έχει ολοκληρώσει το μετα-πτυχιακό της. Πήγα και σε μικρές εφημερίδες, σε free press περιοδικά, αλλά τίποτε! Ωστόσο, συνήθιζα κατά καιρούς να πηγαίνω ως μέλος του κοινού σε διάφορες εκπομπές κυρίως του Αντέννα. Σκέφτηκα λοιπόν, πως συστήνοντας τον εαυτό μου σε διάφορους εργαζομένους στα στούντιο, κάποιος θα βρισκό-ταν που να χρειαζόταν ένα ακόμη νέο άτομο για…τις αγγαρείες. Δε με ενο-χλούσε αυτό, αρκεί να έμπαινα στο χώρο και να γνώριζα άτομα κύρους. Οι δημόσιες σχέσεις δεν έβλαψαν ποτέ κάποιον.
Από άτομο σε άτομο έγινα γνωστή και καθώς πάντα ήμουν ανοιχτό άτομο που έβρισκα λύση και για τα χειρότερα, μου ζητήθηκε, ενώ μέχρι τώρα έπαιρνα τηλέφωνα, για να βρίσκω κοινό για διάφορες εκπομπές, να δουλέψω στο πλάι του Νίκου Ευαγγελάτου, ο οποίος παρά τον τηλεοπτικό αναβρασμό, είχε παραμείνει σταθερή αξία στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του καναλιού. Τα χρόνια πέρασαν, οι αρμοδιότητες μου αυξανόντουσαν και έφτασε η στιγμή που κάποιος μου ζήτησε να συμμετάσχω στο σχολιασμό κοινωνικών θεμάτων σε τηλεοπτική εκπομπή. Δεν ήταν κάτι που μου ταίριαζε, αλλά η δουλειά δεν είναι ντροπή και η εκπομπή ήταν αρκετά σοβαρή για το περιεχόμενό της.
Από την εποχή της οικονομικής κρίσης του 2008 και ενώ όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, τα ΜΜΕ τελικά βρήκαν το δρόμο τους και η τη-λεόραση έγινε καλύτερη από ποτέ. Μετά από μια καταιγίδα, έρχεται η λιακά-δα, έτσι δε λένε οι μεγάλοι στα παιδιά; Μετά από καιρό, μου έγινε μια απροσ-δόκητη πρόταση. Δε θα μπορούσα με τίποτε να την αρνηθώ. Εγώ, η Ιωάννα Χριστοδούλου απόφοιτος των ΜΜΕ Παντείου και με μεταπτυχιακό στην Πο-λιτιστική Διαχείριση, κεντρική παρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων του Α-ντέννα.
Είμαι είκοσι χρόνια στο χώρο πλέον και εννοείται πως δεν περιορίστη-κα στην τηλεόραση. Μόλις έγινα γνωστή, τηλεφωνήματα από εφημερίδες α-κολούθησαν και ενώ παλαιότερα τους παρακαλούσα ουσιαστικά να με αφή-σουν να εργαστώ κοντά τους, τώρα μου ζητούσαν επίμονα να γράψω για αυ-τούς. Έχω δικό μου υλικό από όλα τα δημοσιογραφικά είδη: συνεντεύξεις, ρε-πορτάζ, άρθρα, προφίλ πολιτικών προσώπων και όχι μόνο, δύο από τα καλύ-τερα αστυνομικά ρεπορτάζ των τελευταίων ετών, πολλά χρήματα και φήμη.
Δεν ξέρω αν είμαι ευχαριστημένη με τον εαυτό μου και αν πιστεύω πως τα χω κάνει όλα, αλλά είμαι ευτυχισμένη που μπορώ και κουράζομαι δουλεύ-οντας. Μπορεί να παραπονιέμαι για το περίεργο ωράριο που έχουμε εμείς οι δημοσιογράφοι και για τις διακοπές που μπορούν να πάρουν τέλος ξαφνικά, λόγω μιας δολοφονίας στο κέντρο της Αθήνας ή μιας παραίτησης υπουργού, αλλά έχω σταθερό εισόδημα και εξασκώ το επάγγελμα για το οποίο σπούδα-σα.
Οι καιροί δύσκολοι και πολλά από τα παλιά επαγγέλματα είναι κορε-σμένα και μερικά δεν υπάρχουν πια. Το Διαδίκτυο βασιλεύει, αλλά ο κόσμος ακόμη έχει ανάγκη για οπτική επαφή με τον άλλο, να τον βλέπει στην τηλεό-ραση, να ταξιδεύει διαβάζοντας ακόμη και ρεπορτάζ και να παίρνει μέρος στο θέμα. Εφημερίδες και περιοδικά κατήργησαν την έντυπη μορφή τους και περιορίστηκαν στη διαδικτυακή, ενώ πολλοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί έκλεισαν. Νέοι όμως γεννήθηκαν. Η δημοσιογραφία ακόμη υπάρχει, απλώς όπως όλα, έχει αλλάξει λίγο το πρόσωπό της, για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.