Τα επαγγελματικά μου το 2029!!!

Μετά από 20 χρόνια…πώς είναι η επαγγελματική μου ζωή;

6 Μαΐου 2029.
Αγαπητό ημερολόγιο, πάει και η σημερινή ημέρα. Κούραση, κούραση και πάλι κούραση. Πάλι καλά που τα λεφτά είναι πολλά, διαφορετικά θα τα είχα παρατήσει και θα είχα γίνει αγρότισσα σε κάποιο ακριτικό νησί του Αιγαίου. Και όχι τίποτε άλλο, μα πα-θαίνω ναυτία με τη θάλασσα! Αστειεύομαι βέβαια!

Το παραπάνω μοιάζει με την εισαγωγή μιας καταγραφής της καθημε-ρινότητας σε προσωπικό ημερολόγιο. Δεν είναι όμως. Πώς να γράψω ένα άρ-θρο για τα επαγγελματικά μου για δυο δεκαετίες από τώρα, όταν όλοι μας βομβαρδίζουν με ειδήσεις σχετικά με το τέλος της δημοσιογραφίας, την ανά-πτυξη και αποκλειστικότητα των διαδικτυακών ΜΜΕ στο χώρο και τη γενικό-τερη ανεργία; Άραγε σε είκοσι χρόνια θα υπάρχει τηλεόραση να εργαστώ; Να απαντήσω ναι, γιατί αυτό επιθυμώ; Ή θα έρθει κάποιος ειδικός ερευνητής και θα μου πει «κάτσε να υπάρχουν δημοσιογράφοι μέχρι τότε…»; Το πήρα απόφαση! Θα αφήσω τη φαντασία μου και τις γνώσεις μου για τη σημερινή εποχή, να δώσουν την απάντηση.
Είναι λοιπόν, 6 Μαΐου του 2029 και έχω επιστρέψει από το κανάλι που εργάζομαι ως παρουσιάστρια κεντρικού δελτίου ειδήσεων. Από το φθινόπωρο του 2010, όταν πήρα το πτυχίο μου από το τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου και ενώ προσπαθούσα να ξεκινήσω το μεταπτυχια-κό μου στην Αθήνα, αποφάσισα να ψάξω για δουλειά, καθώς τα έξοδα έτρε-χαν και οι καιροί ήταν δύσκολοι( συνέπειες της νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, το χαρακτήριζαν οι ειδικοί). Έτσι, άρχισα το «κυνήγι», πρώτα σε με-γάλες και γνωστές εφημερίδες. Φυσικά κανείς δεν ήθελε να πάρει στη δούλε-ψή του μια 22χρονη, δίχως εμπειρία και δίχως να έχει ολοκληρώσει το μετα-πτυχιακό της. Πήγα και σε μικρές εφημερίδες, σε free press περιοδικά, αλλά τίποτε! Ωστόσο, συνήθιζα κατά καιρούς να πηγαίνω ως μέλος του κοινού σε διάφορες εκπομπές κυρίως του Αντέννα. Σκέφτηκα λοιπόν, πως συστήνοντας τον εαυτό μου σε διάφορους εργαζομένους στα στούντιο, κάποιος θα βρισκό-ταν που να χρειαζόταν ένα ακόμη νέο άτομο για…τις αγγαρείες. Δε με ενο-χλούσε αυτό, αρκεί να έμπαινα στο χώρο και να γνώριζα άτομα κύρους. Οι δημόσιες σχέσεις δεν έβλαψαν ποτέ κάποιον.
Από άτομο σε άτομο έγινα γνωστή και καθώς πάντα ήμουν ανοιχτό άτομο που έβρισκα λύση και για τα χειρότερα, μου ζητήθηκε, ενώ μέχρι τώρα έπαιρνα τηλέφωνα, για να βρίσκω κοινό για διάφορες εκπομπές, να δουλέψω στο πλάι του Νίκου Ευαγγελάτου, ο οποίος παρά τον τηλεοπτικό αναβρασμό, είχε παραμείνει σταθερή αξία στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του καναλιού. Τα χρόνια πέρασαν, οι αρμοδιότητες μου αυξανόντουσαν και έφτασε η στιγμή που κάποιος μου ζήτησε να συμμετάσχω στο σχολιασμό κοινωνικών θεμάτων σε τηλεοπτική εκπομπή. Δεν ήταν κάτι που μου ταίριαζε, αλλά η δουλειά δεν είναι ντροπή και η εκπομπή ήταν αρκετά σοβαρή για το περιεχόμενό της.
Από την εποχή της οικονομικής κρίσης του 2008 και ενώ όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, τα ΜΜΕ τελικά βρήκαν το δρόμο τους και η τη-λεόραση έγινε καλύτερη από ποτέ. Μετά από μια καταιγίδα, έρχεται η λιακά-δα, έτσι δε λένε οι μεγάλοι στα παιδιά; Μετά από καιρό, μου έγινε μια απροσ-δόκητη πρόταση. Δε θα μπορούσα με τίποτε να την αρνηθώ. Εγώ, η Ιωάννα Χριστοδούλου απόφοιτος των ΜΜΕ Παντείου και με μεταπτυχιακό στην Πο-λιτιστική Διαχείριση, κεντρική παρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων του Α-ντέννα.
Είμαι είκοσι χρόνια στο χώρο πλέον και εννοείται πως δεν περιορίστη-κα στην τηλεόραση. Μόλις έγινα γνωστή, τηλεφωνήματα από εφημερίδες α-κολούθησαν και ενώ παλαιότερα τους παρακαλούσα ουσιαστικά να με αφή-σουν να εργαστώ κοντά τους, τώρα μου ζητούσαν επίμονα να γράψω για αυ-τούς. Έχω δικό μου υλικό από όλα τα δημοσιογραφικά είδη: συνεντεύξεις, ρε-πορτάζ, άρθρα, προφίλ πολιτικών προσώπων και όχι μόνο, δύο από τα καλύ-τερα αστυνομικά ρεπορτάζ των τελευταίων ετών, πολλά χρήματα και φήμη.
Δεν ξέρω αν είμαι ευχαριστημένη με τον εαυτό μου και αν πιστεύω πως τα χω κάνει όλα, αλλά είμαι ευτυχισμένη που μπορώ και κουράζομαι δουλεύ-οντας. Μπορεί να παραπονιέμαι για το περίεργο ωράριο που έχουμε εμείς οι δημοσιογράφοι και για τις διακοπές που μπορούν να πάρουν τέλος ξαφνικά, λόγω μιας δολοφονίας στο κέντρο της Αθήνας ή μιας παραίτησης υπουργού, αλλά έχω σταθερό εισόδημα και εξασκώ το επάγγελμα για το οποίο σπούδα-σα.
Οι καιροί δύσκολοι και πολλά από τα παλιά επαγγέλματα είναι κορε-σμένα και μερικά δεν υπάρχουν πια. Το Διαδίκτυο βασιλεύει, αλλά ο κόσμος ακόμη έχει ανάγκη για οπτική επαφή με τον άλλο, να τον βλέπει στην τηλεό-ραση, να ταξιδεύει διαβάζοντας ακόμη και ρεπορτάζ και να παίρνει μέρος στο θέμα. Εφημερίδες και περιοδικά κατήργησαν την έντυπη μορφή τους και περιορίστηκαν στη διαδικτυακή, ενώ πολλοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί έκλεισαν. Νέοι όμως γεννήθηκαν. Η δημοσιογραφία ακόμη υπάρχει, απλώς όπως όλα, έχει αλλάξει λίγο το πρόσωπό της, για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.