Συνθήκες ζωής των security

Αλήθεια, γνωρίζουμε πως στην πραγματικότητα προστατευόμαστε από φρουρούς ιδιωτικών εταιριών security, περισσότερο από την αστυνομία;

Όλοι μας μπαίνουμε λίγο ή πολύ σε τραπεζικά καταστήματα, επισκεπτόμαστε γήπεδα για αθλητικούς αγώνες, χαζεύουμε τις βιτρίνες υπερπολυτελών κοσμηματοπωλείων στο κέντρο της Αθήνας. Πόσοι από εμάς ωστόσο, προσέχουμε τους φύλακες που διακριτικά μας κοιτούν είτε από τις εισόδους είτε μέσα σε αυτά τα κτήρια;

Ομολογώ πως αρκετές φορές μου έχει τύχει ο ίδιος ο φύλακας να με καλωσορίσει στο τάδε κατάστημα που θα μπω, αλλά αν δεν το είχε κάνει, το πιθανότερο θα ήταν να μην τον είχα προσέξει καν. Συνήθως, στέκονται όρθιοι, παρακολουθώντας όσους μπαίνουν στα κτήρια που φυλάσσουν ή τους περαστικούς απέξω. Αυτή είναι η δουλειά τους, να φυλούν, να προστατεύουν και όχι να καλωσορίζουν το κοινό ή να δίνουν οδηγίες στους πελάτες επί παραδείγματι. Ποια είναι η ζωή των security τελικά; Ποιες οι συνθήκες εργασίας τους;

Για να βρω απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, προσπάθησα να έρθω σε επαφή με νέα παιδιά ηλικίας 18-22 χρονών, που εργάζονται σε εταιρίες που προσφέρουν υπηρεσίες φύλαξης. Άτομο του φιλικού μου περιβάλλοντος, ο Μάκης, 22 ετών, εργάζεται εδώ και ένα χρόνο σε μία τέτοια εταιρία, πολύ γνωστή και με μεγάλο δυναμικό. Ο Αλέξανδρος, 20 ετών, συνάδελφος του Μάκη, δέχτηκε να μου δώσει και εκείνος κάποιες πληροφορίες για τη δουλειά του, με όρο φυσικά να μην αναφέρω την ονομασία της εταιρίας.

Βασική μου απορία σχετικά με τις υποχρεώσεις των security, έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο προφυλάσσουν τα κτήρια, ποια είναι δηλαδή πραγματικά η δουλειά τους. Ο Μάκης απαντά σε αυτό: «Δουλειά μας είναι η φύλαξη και η ενημέρωση των ανωτέρων μας στην ανάγκη, τίποτε παραπάνω». Αυτό σημαίνει πως δεν έχουν το ελεύθερο να «συλλάβουν» κάποιον, ακόμη και αν απειλείται το κτήριο φύλαξής τους και όσοι είναι μέσα. «Δε μας επιτρέπεται να πιάσουμε κάποιον, όσο επικίνδυνος και αν είναι», συνεχίζει ο Μάκης. Ο Αλέξανδρος προσθέτει: «Εμείς απλά αν δούμε κάτι ύποπτο και τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα, πρέπει να ειδοποιήσουμε τον αρχιφύλακα αμέσως». Ο αρχιφύλακας, μου εξήγησαν, είναι ο ανώτερός τους που κανονίζει τις βάρδιες, το πρόγραμμά τους, αλλά και εκείνος που σε μεγάλη ανάγκη θα καλέσει ενισχύσεις από την αστυνομία. Ο Αλέξανδρος εξηγεί: «Ο αρχιφύλακας είναι εκείνος που θα ειδοποιήσει την εταιρία μας για το όποιο πρόβλημα με τρίτους έχει προκύψει, όπως και την αστυνομία. Δουλειά μας είναι μόνο να παρατηρούμε και να ειδοποιούμε. Μετά απλά περιμένουμε την αστυνομία να έρθει και να επέμβει». Συνεχίζοντας ο Μάκης μου είπε: «Θα έχουμε το νου μας μέχρι να έρθει η αστυνομία και αυτό σε περίπτωση που τα άτομα που δημιουργούν το πρόβλημα είναι πολλά. Αν όμως είναι ένας ή δύο, ο συνάδελφος που έχει αναλάβει την περιπολία και τους συναντά, το καλύτερο είναι να τους μιλήσει ήρεμα και να μην τους εξαγριώσει».

Το τελευταίο το είπε ο Μάκης, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που οι ίδιοι οι φρουροί έχουν φέρει σε τέτοια κατάσταση τον παράνομο, με τη δική τους συμπεριφορά και τα αποτελέσματα ήταν δραματικά. «Υπάρχουν συνάδελφοι, και δε μιλάω για τη δική μου εταιρία μόνο, που δεν ξέρουν καν να μιλούν. Βλέπουν κάποιον να μπαίνει στον προαύλιο χώρο του κτηρίου το βράδυ, ενώ οι πόρτες είναι κλειστές και τρέχουν και αρχίζουν να τον βρίζουν και λοιπά», λέει. Ο Αλέξανδρος τόνισε σε αυτό το σημείο: «Εφόσον δεν έχουμε κανένα όπλο για την προστασία μας, και φυσικά δεν μπορούμε να πλακώσουμε στο ξύλο τον παράνομο, αν και μπορεί ένας security, που δεν κάνει καλά τη δουλειά του, να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, άμυνά μας είναι ο λόγος μας!». Της ίδιας άποψης είναι και ο Μάκης: «Το παν είναι να είμαστε ευγενικοί και διαλλακτικοί με το άτομο που έχουμε απέναντί μας, όσο και αν αυτός δείχνει να μη σέβεται καθόλου το ρόλο μας, αλλά και την κούρασή μας».

Όπλα δεν έχουν, αρμοδιότητα να επέμβουν δεν έχουν, επομένως αμέσως καταλαβαίνω πως τελικά το να είσαι security δεν είναι και τόσο εύκολο. Πολλοί βλέπουν τους φύλακες στις εισόδους κτηρίων και λένε «σιγά τη δουλειά, όλη μέρα κάθονται και χαζεύουν». Δεν είναι έτσι όμως. Αυτό το «χάζεμα» στην πραγματικότητα είναι παρατήρηση, αλλά και προφύλαξη όσων βρίσκονται σε ορατό πεδίο. Αν πάλι δεν έχει ορατότητα ο φρουρός σε κάποιο σημείο, ζητά από συνάδελφό του, μέσω του ασύρματου, «αναγνώριση», όπως το λένε, του χώρου, αλλά και των ατόμων που πιθανόν βρίσκονται εκεί ίσως και δίχως λόγο. Αν τα άτομα είναι ύποπτα, ο Μάκης μου λέει ποιες είναι οι κινήσεις που πρέπει να κάνει: «Πάνω από όλα, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φοβίσουμε τον ύποπτο ή τους υπόπτους. Κινούμαστε ήρεμα, με αργό και σταθερό βήμα και τον πλησιάζουμε, δίχως να τον κάνουμε να νιώσει απειλή. Του εξηγούμε φιλικά πως δε θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί, προσπαθώντας να λύσουμε το ζήτημα, δίχως να φτάσουμε στα άκρα με την παρέμβαση αστυνομικών».

Στη συνέχεια, θέλησα να ρωτήσω για το πώς γίνεται η ανάθεση της προστασίας ενός χώρου από την εταιρία τους και ο Αλέξανδρος απάντησε: «Το μεγάλο αφεντικό είναι το άτομο που του ανήκει ο χώρος ή τον εκπροσωπεί και εκείνο αναθέτει στην εταιρία μας τη φύλαξη. Είναι και αυτός ανώτερός μας και μάλιστα σε περίπτωση ανάγκης που λέγαμε πριν, θα πρέπει να ειδοποιείται και εκείνος από τον αρχιφύλακά μας».

«Την κούρασή μας»…Αυτή είναι η κουβέντα του Μάκη νωρίτερα που μου έδωσε την αφορμή να τους ζητήσω να μου μιλήσουν για τα ωράριά τους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην ζωή τους, καθώς όταν όλοι υπόλοιποι είμαστε σπίτια μας και κοιμόμαστε, εκείνοι δουλεύουν. Ο Αλέξανδρος παίρνοντας σοβαρότερο ύφος μου λέει: «Τα ωράρια είναι πολύ δύσκολα, ειδικά αν κάποιος έχει αναλάβει βραδινές βάρδιες, όπως εμείς οι δύο». Ο Μάκης συνεχίζει: «Όχι μόνο είναι δύσκολα, λόγω της μειωμένης ορατότητας και της κούρασης, αλλά και γιατί οι χώροι το βράδυ είναι άδειοι και μεγάλοι και εφόσον μόνο εμείς βρισκόμαστε εκεί να τους φυλάμε, η ευθύνη είναι ακόμη μεγαλύτερη, όπως και η κούραση βέβαια». «Ξέρεις τι είναι να είσαι εσύ και άλλοι τρεις συνάδελφοι στο γήπεδο του Καραϊσκάκη από τις 9 το βράδυ ως τις 6 το πρωί και να πρέπει να φυλάτε το γήπεδο, τα γραφεία, τους χώρους των αποδυτηρίων και όλες τις εισόδους και εξόδους και να έχεις τον ανώτερό σου να μη σε αφήνει να κάνεις ούτε ένα τσιγάρο;», μου λέει ο Αλέξανδρος. Φυσικά και η ερώτησή του ήταν ρητορική.

Δε χρειάζεται να μου πουν τα παιδιά πως το περίεργο πρόγραμμα των security έχει αντίκτυπο και στην προσωπική τους ζωή. «Δεν είναι εύκολο να ζούμε την ζωή μας σα να είμαστε όπως όλοι οι υπόλοιποι, γιατί αυτό θα ήταν ψέμα. Έχουμε εντελώς αντίθετο ωράριο με τους φίλους μας, την οικογένειά μας, το δεσμό μας. Είναι αρκετά δύσκολα τα πράγματα», εξηγεί ο Μάκης. Και εφόσον είναι δύσκολο το έργο τους ως φρουροί, αναρωτήθηκα γιατί συνεχίζουν να εργάζονται εκεί και μάλιστα το βράδυ. «Τα χρήματα είναι πολύ περισσότερα για τις βραδινές ώρες, αλλά και γενικά οι φρουροί πληρωνόμαστε καλά σε σχέση με άλλους», λέει ο Μάκης. Ο Αλέξανδρος όμως συνεχίζει: «Ο μισθός μας όντως είναι ικανοποιητικός, ωστόσο κανένας δεν μπορεί να μας αποζημιώσει για τον κίνδυνο, μέσα στον οποίο αναγκαζόμαστε να εργαζόμαστε καθημερινά».

Ακριβώς αυτός ο κίνδυνος είναι που κάνει πολλούς φρουρούς να παραιτούνται και να βρίσκουν άλλη εργασία, ακόμη και με λιγότερα χρήματα. Οι προσλήψεις σε εταιρίας φύλαξης είναι πολλές, οι παραιτήσεις όμως ακόμη περισσότερες, γι’ αυτό μάλιστα, όπως μου εκμυστηρεύτηκαν τα παιδιά είναι ελάχιστα τα άτομα που μπορούν να καλύψουν τις βραδινές βάρδιες. Οπότε και να επιθυμούσαν οι ίδιοι να μεταφερθούν σε πρωινές, θα ήταν αρκετά δύσκολο να γίνει. Τελικά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Οι security όντως μας προστατεύουν έστω και έμμεσα, ακόμη και αν θεωρούν πως υπό την προστασία τους έχουν μόνο το κτήριο, στο οποίο τους στέλνουν κάθε φορά οι ανώτεροί τους.