«Εδώ και ένα χρόνο έχω καταθέσει τα χαρτιά μου, για να βγω στη σύνταξη. Ακόμη να βγω. Οικονομική κρίση σου λέει», «Μάλλον χρεοκοπήσαμε και κανείς δεν έχει το θάρρος να μας το πει. Ελπίζουν στη βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Αμερική». Αυτές είναι οι δηλώσεις του Δημήτρη 60 ετών, δημόσιου υπάλληλου και του Γιώργου 47 ετών, βενζινοπώλη, αντίστοιχα, που θέλησαν να μας μιλήσουν για την οικονομική κρίση.
Έπειτα από 80 χρόνια από το παγκόσμιο κραχ του 1929, η υφήλιος έρχεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες της σύγχρονης οικονομικής κρίσης. Λόγω της παγκοσμιοποιημένης Διεθνούς Οικονομίας, το χρηματοοικονομικό πρόβλημα της Αμερικής ήρθε και στην Ελλάδα. Οι δυνάμεις της χώρας μας είναι μηδαμινές φυσικά, αφού ήδη ο εξωτερικός δανεισμός έχει φτάσει στα ύψη, και έτσι η Ελλάδα προσπαθεί να βρει απεγνωσμένα τρόπους, για να ξεφύγει από τη χρεοκοπία. Μάλιστα το 2010 υπολογίζεται ότι το δημόσιο χρέος της χώρας θα φτάσει έως και το 110%.
Ο Γιώργος 47, μας λέει: «Ωραία, αλλάξαμε κυβέρνηση και τώρα τι; Δε βλέπω διαφορά, παρά έναν πρωθυπουργό να ζητιανεύει για βοήθεια σε Ρωσία, Γερμανία και Αμερική και ενώ όλοι μας διαβεβαιώνουν για την πολιτική τους στήριξη, κανείς δε λέει να μας βγάλει από το αδιέξοδο που μας έβαλαν θέλαμε δε θέλαμε».
Ο 60χρονος Δημήτρης, προσπαθεί περισσότερο από ένα χρόνο να πάρει σύνταξη. Εργαζόταν ως δημόσιος υπάλληλος, έχει δύο παιδιά 25 και 23 χρονών και όσο περιμένει να του δώσουν τα λεφτά που του χουν κρατήσει τόσα χρόνια από τη δουλειά του, ζει από τα χρήματα της συζύγου του που εργάζεται ως οικιακή βοηθός σε σπίτια. «Η γυναίκα μου βγάζει 600€υρώ το μήνα. Άντε με αυτά να ζήσουμε τέσσερα άτομα. Αναγκάστηκα να πω στο γιο μου να βρει δουλειά, γιατί δεν τα βγάζουμε πέρα. Και όλα αυτά γιατί δε μου δίνουν τα λεφτά μου, δε μου δίνουν σύνταξη».
Σοκάροντάς με συνεχίζει λέγοντας: «Ο γιος μου εδώ και τρία χρόνια έχει γνωρίσει μια κοπέλα, με την οποία σχεδίαζαν να παντρευτούν. Το σπίτι μου το απέκτησα δύο χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004, είναι στο Ολυμπιακό χωριό στους Θρακομακεδόνες. Αν παντρευόταν ο γιος μου του χα ξεκαθαρίσει πως δε θα τους έδινα το σπίτι αυτό, αφού μέχρι να το πάρουμε ζούσαμε στο νοίκι. Συμφωνήσαμε μόλις πάρω το εφάπαξ από τη σύνταξη μου να τους βοηθήσω, να ανοίξουν το δικό τους σπιτικό. Τη σύνταξη όμως δε μου τη δίνουν και εδώ και κάποιους μήνες η κοπέλα χώρισε το γιο μου, γιατί πίστευε ότι την κοροϊδεύαμε».
Ο Δημήτρης εργαζόταν στο δήμο Κηφισσιάς στον τομέα της καθαριότητας. «Έχω πολλά ένσημα. Δούλευα εκεί για 25 χρόνια και μου κολλούσαν βαρέα και ανθυγιεινά. Η σύνταξη που θα πάρω θα ναι καλή». Τα τελευταία χρόνια η υγεία του έχει κλονιστεί από την αδύναμη καρδιά του και φοβισμένος δηλώνει: «Αλήθεια αναρωτιέμαι με αυτά που ακούω για την κρίση, τις περικοπές μισθών και συντάξεων, αν θα προλάβω να πάρω σύνταξη πριν έρθει…το μοιραίο. Αχ βρε δραχμούλα που είσαι!».
Ο γιος του Δημήτρη, ο 25χρονος Γιάννης, μας λέει: «Εφόσον μένω στο ίδιο σπίτι με τους γονείς μου ακόμα, θα προσπαθώ να έχω πάντα κάποια δουλειά, για να τους βοηθάω στα έξοδα. Πέρα από λίγες ώρες σα διανομέας με μηχανάκι όμως, δε βρίσκω να κάνω και κάτι άλλο. Νιώθω ανήμπορος. Αν δεν έβλεπα φίλους μου με πτυχία να μη βρίσκουν και εκείνοι δουλειά, θα σκεφτόμουν ότι είμαι σε αυτή την κατάσταση, επειδή δεν σπούδασα».
Ο πρώην διοικητής της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ δήλωσε πρόσφατα, ότι αυτή η οικονομική κρίση, η οποία κρίνεται σοβαρότερη και από τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, θα λάβει τέλος μόλις σταθεροποιηθούν οι τιμές αγοράς των ακινήτων και οι τιμές τραπεζικών προϊόντων που σχετίζονται με τα δάνεια.
Οι τιμές των ακινήτων είναι και ένα από τα αίτια που οδήγησαν στο σύγχρονο «κραχ». Αυτό σε συνδυασμό με τη συνεχή χρήση στεγαστικών δανείων και όχι μόνο, τις υπέρογκες αμοιβές στελεχών του χρηματοοικονομικού τομέα και την παγκοσμιοποίηση της Διεθνούς οικονομίας, έφεραν τα κράτη λίγο πριν την πτώχευση. Αυτή τη συνέπεια προσπαθεί να αποφύγει η χώρα μας, γι’ αυτό και καταφεύγει σε αυστηρά μέτρα.
Σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι CNN τον περασμένο Φεβρουάριο, ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε πως θα παρθούν πολλά και αυστηρά μέτρα, για να ξεφύγουμε από την κρίση και αυτά θα αποτελέσουν ταυτόχρονα και ευκαιρία ριζικών αλλαγών στην ελληνική οικονομία.
Τα μέτρα έχουν ήδη εφαρμοστεί και βασανίζουν τους έλληνες πολίτες, οι οποίοι βλέπουν από τη μία να μειώνονται οι μισθοί τους και από την άλλη όλα τα αγαθά να γίνονται ακριβότερα. Η αύξηση των φόρων στα καύσιμα, οι μειώσεις μισθών δημόσιων υπαλλήλων, η αύξηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, αλλά και οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό, ταλανίζουν τον κόσμο που βλέπει το εαυτό του ανίκανο να ανταπεξέλθει και στις πιο βασικές ανάγκες του.
Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, που έχει να κάνει με τα προϊόντα της χώρας μεταφρασμένα σε ποσοστά κατά την περίοδο της κρίσης, έχει μειωθεί κατά πολύ, ενώ ο πληθωρισμός της Ελλάδας βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων δεκαετιών.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χώρα που πάντα μαστιζόταν από την ανεργία, πόσο μάλλον τώρα ενόψει οικονομικής χρεοκοπίας, όταν οι εργοδότες αδυνατούν να πληρώσουν τους ήδη υπαλλήλους τους και επομένως δε προσλαμβάνουν νέους. Για το τρέχον έτος υπολογίζεται ότι το ποσοστό ανεργίας θα φτάσει το 9,3%, ποσοστό που μεταφράζεται σε 483.000 ανέργους σε όλη τη χώρα.
Ο Άκης 39 ετών μας λέει: «Είμαι παντρεμένος με δυο μικρά παιδιά και μη αντέχοντας να μένω επί πολλά χρόνια στο νοίκι, αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να πάρουμε στεγαστικό δάνειο, για να έχουμε το δικό μας σπίτι. Πριν ενάμιση χρόνο με απέλυσαν από τη δουλειά μου, λόγω περικοπών. Κατέφυγα στον ΟΑΕΔ και μπήκα στο ταμείο ανεργίας. Το επίδομα μηδαμινό, αλλά από το τίποτα…».
Συνεχίζει λέγοντας: «Το σπίτι που πήραμε με το δάνειο το νοίκιασα, για να έχω κάποιο εισόδημα και μένουμε σε ένα μικρότερο, πληρώνοντας πάλι νοίκι». Τα χρέη του Άκη τρέχουν και εκείνος προσπαθεί αγωνιωδώς να βρει δουλειά, έστω και με ημιαπασχόληση. «Έστειλα παντού βιογραφικά και λίγες μέρες πριν με δέχτηκαν σαν πωλητή στα Dia. Έχω υπογράψει σύμβαση για δυο μήνες και ελπίζω να με κρατήσουν και να μονιμοποιηθώ. Η γυναίκα μου και εκείνη βρήκε πρόσφατα μια δουλίτσα, αλλά τώρα δεν έχουμε που να αφήσουμε τα παιδιά, τις ώρες που λείπουμε. Κάποιες φορές τα παίρνει μαζί της στο καθαριστήριο που δουλεύει, αλλά φοβόμαστε μην τη διώξει το αφεντικό».
Ο ευρωπαϊκός επίτροπος οικονομικών, Χοακίν Αλμούνια, είναι της άποψης ότι παρά την παγκόσμια ύφεση, η Ευρωπαϊκή Ένωση βιώνει την κρίση στο ελάχιστο. Οι δηλώσεις όμως των παραπάνω ατόμων που μίλησαν για το ζήτημα της ύφεσης, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα λεγόμενα του Αλμούνια. Από παλιά βέβαια, οι Έλληνες χαρακτηριζόμαστε από γκρίνια και από αρνητική στάση σε όποια μεταρρύθμιση ακόμη και θετική. Είναι άραγε οι απόψεις των ανθρώπων που μας εμπιστεύτηκαν τα προσωπικά τους, αποτέλεσμα αυτής της…ελληνικής γκρίνιας ή αυτά που περιγράφουν ισχύουν και είναι μόνο η αρχή του κακού;
Η 22χρονη Κωνσταντίνα, φοιτήτρια δημοσιογραφίας, δηλώνει στο τέλος: «Σπουδάζω σε ένα τομέα που ξέρω ότι όλα παρουσιάζονται υπερβολικά, αλλά επίσης βγαίνω στο δρόμο και ακούω συνανθρώπους μας να συζητούν μεταξύ τους για την ακρίβεια, την ανεργία, το ότι δεν έχουν χρήματα ακόμη και για να φάνε και πείθομαι ότι το πρόβλημα υπάρχει και θα υπάρχει για πολύ καιρό ακόμη, όσο αυστηρά μέτρα και αν λάβει το κράτος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου