«Την σκότωσα, για να φάω τη σάρκα της», δήλωσε ο Ιάπωνας κανίβαλος Issei Sagawa, όταν συνελήφθη από τις Αρχές.
Δυο φορές απαλλάχτηκε ο αιμοβόρος κανίβαλος από τις κατηγορίες για φόνο σε Γαλλία και Ιαπωνία.
Ο λόγος; Κρίθηκε ακατάλληλος για δίκη ως παράφρων, σύμφωνα με γάλλους ψυχολόγους και αφέθηκε ελεύθερος. Επιστρέφοντας στη χώρα του οι Αρχές επιχείρησαν να τον δικάσουν για την πράξη του, η άρνηση όμως των γαλλικών δικαστηρίων για χορήγηση απαραίτητων εγγράφων, οδήγησε τον αυτόχειρα με σύντομες διαδικασίες στο σπίτι του.
Ήταν Ιούνιος του 1981, όταν ο ιάπωνας φοιτητής στη Σορβόννη, πυροβόλησε και έφαγε μέρη του άψυχου σώματος συμφοιτήτριάς του. Το πιο ανατριχιαστικό είναι ότι η κοπέλα ήταν κολλητή του φίλη.
Ο Issei μικρός είχε νιώσει την τάση να δαγκώσει στην κυριολεξία το σώμα συμμαθητή του. Με τα χρόνια, όπως εξομολογείται σε συνέντευξη σε ιάπωνα δημοσιογράφο, άρχισε να αισθάνεται το κανιβαλικό αυτό πάθος κατ’ εξαίρεση μόνο για όμορφες ψηλές, ξανθές κοπέλες. Ο ίδιος προσθέτει πως αυτή του η μανία ήταν αποτέλεσμα υπερβολικής σεξουαλικής έλξης που ένιωθε για κείνες.
Στην ίδια συνέντευξη εξομολογείται ότι προσπάθησε πολλές φορές να πυροβολήσει γυναίκες που βρίσκονταν στο σπίτι του κατά καιρούς, αλλά δεν έβρισκε το «θάρρος». Φαίνεται το βρήκε…απέναντι στην καλύτερη φίλη του, την άτυχη Renee Hartevelt, την οποία μάλιστα κατάφερε να σκοτώσει με τη δεύτερη προσπάθεια κάποιες μέρες μετά την πρώτη απόπειρα, όταν το όπλο του δεν είχε εκπυρσοκροτήσει και η Renee δεν είχε καταλάβει τίποτα.
Απορία προκαλεί η άνεση του άντρα να μιλά για το συμβάν και τις μετέπειτα κανιβαλιστικές ενέργειές του στο πτώμα. Περιγράφει με τόση λεπτομέρεια ένα- ένα τα βήματα που έκοψε μέρη του σώματος της Renee, τα μάσησε και τα κατάπιε ωμά με ορμή άγριου ζώου, κάτι που αντί να τον μετατρέψει στο μαύρο πρόβατο της γειτονιάς του, του έχει προσφέρει δημοσιότητα και χρήματα.
Αντί να βρίσκεται στη φυλακή πληρώνοντας για το έγκλημά του ή να έχει καταδικαστεί σε θάνατο, όπως συνηθίζουν οι Ιάπωνες να τιμωρούν εγκληματίες, βρίσκεται στο σπίτι εκδίδοντας ένα με δύο βιβλία κάθε χρόνο, με θέμα τι άλλο, εκτός από την εμπειρία του να γευτεί κάποιος ανθρώπινο κρέας.
Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του τυχερό, γιατί έζησε το μεγαλύτερο όνειρό του, τρώγοντας την κοπέλα, αλλά αισθάνεται δυστυχής, καθώς σκέφτεται ότι θα πεθάνει, δίχως να νιώσει πάλι την ίδια ηδονή. Γι’ αυτό και στη συνέντευξη ζητά όσες κοπέλες επιθυμούν να φαγωθούν από αυτόν να ψάξουν να τον βρουν. Τελικά φαίνεται πως σε κάποιες περιπτώσεις η θανατική ποινή είναι η μόνη λύση, όταν τα δικαστήρια ελευθερώνουν κτηνώδεις εγκληματίες σαν το Sagawa.
Σε μια στιγμή αυτογνωσίας κατά τη διάρκεια των αποκαλυπτικών απαντήσεών του στο δημοσιογράφο, δηλώνει «Είμαι ένας δειλός που σκότωσε έναν άλλο άνθρωπο». Μένω κατάπληκτη όμως όταν βλέπω ότι η φράση του συνεχίζει λέγοντας πως η καλύτερη τιμωρία κατά τη γνώμη του θα ήταν να δολοφονηθεί από μια όμορφη κοπέλα, όπως ακριβώς έκανε αυτός στη φίλη του.
Χρόνια ψυχολογικών αναλύσεων τον έχουν κάνει να έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι και κείνος ψυχολόγος. Μιλά για την πράξη του και παράλληλα εξηγεί στο δημοσιογράφο το λόγο, για τον οποίο προέβη σε μια τέτοια βαρβαρότητα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τον εαυτό του, δηλώνοντας πως όλα τα έκανε από τη δίψα για ηδονή. Το κάνει αυτό λες και περιμένει κάποιο λογικό ον κάποτε να τον καταλάβει και να του πει «έχεις δίκιο, απορώ οι άλλοι γιατί δεν αισθάνονται την ίδια τάση».
Το έγκλημά του το ομολογεί, δε θα μπορούσε να κάνει αλλιώς βέβαια εφόσον συνελήφθη την ώρα που προσπαθούσε να πετάξει σε λίμνη τα εναπομείναντα μέρη του σώματος της κοπέλας. Αυτό που δεν παραδέχεται όμως, είναι ότι αυτό που έκανε ήταν φρικτό, απάνθρωπο και εντελώς αφύσικο. Για εκείνον το να γευτεί πάλι ανθρώπινη σάρκα είναι η τέλεια φαντασίωση, η τελευταία ενέργεια που θέλει να κάνει προτού πεθάνει, κάτι το εντελώς φυσικό για τις ορέξεις του.
Ο Issei Sagawa είναι ελεύθερος και καλεί κοντά του κοπέλες που θέλουν να φαγωθούν ή να τον φάνε και κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό. Είναι παράφρων και αυτό μάλλον τον δικαιολογεί στα μάτια της δικαιοσύνης, όχι όμως και στα μάτια των αναγνωστών που διαβάζουν σήμερα το άρθρο με τη συνέντευξη στο ιαπωνικό περιοδικό. Θεωρεί πως η δημοσιότητα που έχει δεχτεί μετά το έγκλημα είναι προς όφελός του. Δεν έχει καταλάβει όμως ότι όλοι τον γνωρίζουν και είναι φυλακισμένος μέσα στην ίδια του την πόλη. Είναι ένας ελεύθερος φυλακισμένος που δε θα μπορέσει ποτέ να ζήσει σα φυσιολογικός άνθρωπος. Είναι ένας κανίβαλος που δεν έχει τιμωρηθεί για τη βαναυσότητά του. Η ελευθερία του δεν τον κάνει έναν από εμάς, αλλά ένα ζώο με ανθρώπινη μορφή.
Δυο φορές απαλλάχτηκε ο αιμοβόρος κανίβαλος από τις κατηγορίες για φόνο σε Γαλλία και Ιαπωνία.
Ο λόγος; Κρίθηκε ακατάλληλος για δίκη ως παράφρων, σύμφωνα με γάλλους ψυχολόγους και αφέθηκε ελεύθερος. Επιστρέφοντας στη χώρα του οι Αρχές επιχείρησαν να τον δικάσουν για την πράξη του, η άρνηση όμως των γαλλικών δικαστηρίων για χορήγηση απαραίτητων εγγράφων, οδήγησε τον αυτόχειρα με σύντομες διαδικασίες στο σπίτι του.
Ήταν Ιούνιος του 1981, όταν ο ιάπωνας φοιτητής στη Σορβόννη, πυροβόλησε και έφαγε μέρη του άψυχου σώματος συμφοιτήτριάς του. Το πιο ανατριχιαστικό είναι ότι η κοπέλα ήταν κολλητή του φίλη.
Ο Issei μικρός είχε νιώσει την τάση να δαγκώσει στην κυριολεξία το σώμα συμμαθητή του. Με τα χρόνια, όπως εξομολογείται σε συνέντευξη σε ιάπωνα δημοσιογράφο, άρχισε να αισθάνεται το κανιβαλικό αυτό πάθος κατ’ εξαίρεση μόνο για όμορφες ψηλές, ξανθές κοπέλες. Ο ίδιος προσθέτει πως αυτή του η μανία ήταν αποτέλεσμα υπερβολικής σεξουαλικής έλξης που ένιωθε για κείνες.
Στην ίδια συνέντευξη εξομολογείται ότι προσπάθησε πολλές φορές να πυροβολήσει γυναίκες που βρίσκονταν στο σπίτι του κατά καιρούς, αλλά δεν έβρισκε το «θάρρος». Φαίνεται το βρήκε…απέναντι στην καλύτερη φίλη του, την άτυχη Renee Hartevelt, την οποία μάλιστα κατάφερε να σκοτώσει με τη δεύτερη προσπάθεια κάποιες μέρες μετά την πρώτη απόπειρα, όταν το όπλο του δεν είχε εκπυρσοκροτήσει και η Renee δεν είχε καταλάβει τίποτα.
Απορία προκαλεί η άνεση του άντρα να μιλά για το συμβάν και τις μετέπειτα κανιβαλιστικές ενέργειές του στο πτώμα. Περιγράφει με τόση λεπτομέρεια ένα- ένα τα βήματα που έκοψε μέρη του σώματος της Renee, τα μάσησε και τα κατάπιε ωμά με ορμή άγριου ζώου, κάτι που αντί να τον μετατρέψει στο μαύρο πρόβατο της γειτονιάς του, του έχει προσφέρει δημοσιότητα και χρήματα.
Αντί να βρίσκεται στη φυλακή πληρώνοντας για το έγκλημά του ή να έχει καταδικαστεί σε θάνατο, όπως συνηθίζουν οι Ιάπωνες να τιμωρούν εγκληματίες, βρίσκεται στο σπίτι εκδίδοντας ένα με δύο βιβλία κάθε χρόνο, με θέμα τι άλλο, εκτός από την εμπειρία του να γευτεί κάποιος ανθρώπινο κρέας.
Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του τυχερό, γιατί έζησε το μεγαλύτερο όνειρό του, τρώγοντας την κοπέλα, αλλά αισθάνεται δυστυχής, καθώς σκέφτεται ότι θα πεθάνει, δίχως να νιώσει πάλι την ίδια ηδονή. Γι’ αυτό και στη συνέντευξη ζητά όσες κοπέλες επιθυμούν να φαγωθούν από αυτόν να ψάξουν να τον βρουν. Τελικά φαίνεται πως σε κάποιες περιπτώσεις η θανατική ποινή είναι η μόνη λύση, όταν τα δικαστήρια ελευθερώνουν κτηνώδεις εγκληματίες σαν το Sagawa.
Σε μια στιγμή αυτογνωσίας κατά τη διάρκεια των αποκαλυπτικών απαντήσεών του στο δημοσιογράφο, δηλώνει «Είμαι ένας δειλός που σκότωσε έναν άλλο άνθρωπο». Μένω κατάπληκτη όμως όταν βλέπω ότι η φράση του συνεχίζει λέγοντας πως η καλύτερη τιμωρία κατά τη γνώμη του θα ήταν να δολοφονηθεί από μια όμορφη κοπέλα, όπως ακριβώς έκανε αυτός στη φίλη του.
Χρόνια ψυχολογικών αναλύσεων τον έχουν κάνει να έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι και κείνος ψυχολόγος. Μιλά για την πράξη του και παράλληλα εξηγεί στο δημοσιογράφο το λόγο, για τον οποίο προέβη σε μια τέτοια βαρβαρότητα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τον εαυτό του, δηλώνοντας πως όλα τα έκανε από τη δίψα για ηδονή. Το κάνει αυτό λες και περιμένει κάποιο λογικό ον κάποτε να τον καταλάβει και να του πει «έχεις δίκιο, απορώ οι άλλοι γιατί δεν αισθάνονται την ίδια τάση».
Το έγκλημά του το ομολογεί, δε θα μπορούσε να κάνει αλλιώς βέβαια εφόσον συνελήφθη την ώρα που προσπαθούσε να πετάξει σε λίμνη τα εναπομείναντα μέρη του σώματος της κοπέλας. Αυτό που δεν παραδέχεται όμως, είναι ότι αυτό που έκανε ήταν φρικτό, απάνθρωπο και εντελώς αφύσικο. Για εκείνον το να γευτεί πάλι ανθρώπινη σάρκα είναι η τέλεια φαντασίωση, η τελευταία ενέργεια που θέλει να κάνει προτού πεθάνει, κάτι το εντελώς φυσικό για τις ορέξεις του.
Ο Issei Sagawa είναι ελεύθερος και καλεί κοντά του κοπέλες που θέλουν να φαγωθούν ή να τον φάνε και κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό. Είναι παράφρων και αυτό μάλλον τον δικαιολογεί στα μάτια της δικαιοσύνης, όχι όμως και στα μάτια των αναγνωστών που διαβάζουν σήμερα το άρθρο με τη συνέντευξη στο ιαπωνικό περιοδικό. Θεωρεί πως η δημοσιότητα που έχει δεχτεί μετά το έγκλημα είναι προς όφελός του. Δεν έχει καταλάβει όμως ότι όλοι τον γνωρίζουν και είναι φυλακισμένος μέσα στην ίδια του την πόλη. Είναι ένας ελεύθερος φυλακισμένος που δε θα μπορέσει ποτέ να ζήσει σα φυσιολογικός άνθρωπος. Είναι ένας κανίβαλος που δεν έχει τιμωρηθεί για τη βαναυσότητά του. Η ελευθερία του δεν τον κάνει έναν από εμάς, αλλά ένα ζώο με ανθρώπινη μορφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου